KAMPIOENSCHAP
KAMPIOENSCHAP
KAMPIOENSCHAP
GOUDEN EN ZILVEREN WK MEDAILLEWINNAARS 2016 HANGEN DE HELM AAN DE WILGEN.
Het gerucht deed al langer de ronde, en nu het WK definitief beslecht is, werden ook de knopen definitief doorgehaakt. Wereldkampioen Jan Hendrickx en vice-wereldkampioen Ben Adriaenssen stoppen ermee. Een spijtige zaak, uiteraard. Vooral voor de Belgische motorsport in het algemeen , want het waren de jongste tien jaren enkel nog de zijspancrossers die er in slaagden om motorsport-wereldtitels naar België te halen ( Joris Hendrickx 2009 , Ben Adriaenssen 2013 & 2014) en Jan Hendrickx dit jaar.
Het afgelopen decennium brachten de Belgische zijspancrossers in totaal vier wereldtitels, vier zilveren, en zes bronzen WK-medailles naar België, en daarmee was de zijspancross voor de Belgische federatie BMB ruimschoots de hoofdleverancier aan FIM WK-medailles. Noch in de MX-GP en MX 2 soloklassen, noch in de snelheid, noch in de enduro, trial, speedway of grasbaan, slaagden de Belgische motorsporters er in om de laatste tien jaren dergelijk palmares bijeen te fietsen.
Toch werd de zijspancross gedurende al die succesvolle jaren, vreemd genoeg, nooit ‘sant in eigen land’. Alle internationale successen, en inspanningen achter de schermen ten spijt , kreeg men op de Belgische kampioenswedstrijden zijspancross, zelden een deelnemersveld van meer dan tien man bij mekaar . De motorclub in Nismes, die het in 2013 riskeerde om op haar schitterend circuit de WK-finale te organiseren met én een Belgische wereldkampioen én een Belgische bronzen medaillewinnaar, kreeg amper duizend bezoekers over de vloer, en ging failliet. En als straks de moedige mannen van MC Maasland er in Genk mee ophouden, staat er waarschijnlijk niemand te dringen om überhaupt nog een Grand Prix zijspancross te organiseren in België.
De prestaties van onze Belgen waren buitenaards de afgelopen jaren, zonder twijfel. Maar laat ons eerlijk wezen : Media-aandacht voor een sport waar in ons land slechts zo weinig deelnemers en zo weinig publiek op afkomt, is een onmogelijke zaak .
Toch hoeft het stoppen van wereldkampioen Hendrickx en vice-wereldkampioen Adriaenssen geen drama te zijn. Van Van Daele, Vanluchene, Santermans, Clohse, Sanders, Dierckens en Janssens hebben we het afgelopen jaar schitterende dingen gezien. Als dàt niet hoopvol is voor de toekomst !
En dat de wereldkampioen én de vice wereldkampioen er tegelijkertijd de brui aan geven, is ook niks nieuws onder de zon.
In 1996 werd Andreas Führer voor de vierde keer wereldkampioen en Martiin Gölz tweede. Het jaar erop ging geen van beide nog van start .
En in 1993 startten zelfs Eimbert Timmermans (wereldkampioen 1992) , Eddy Ramon (vice-wereldkampioen 1992) en Gilles Mécène (vijfde WK 1992) niet meer.
Dit betekende allerminst de dood van het wereldkampioenschap zijspancross. Integendeel, er kwamen nieuwe talenten aan de oppervlakte, de motortechniek verbeterde jaar na jaar, de teamtrucks werden steeds groter, en zowel op fysiek als op rijtechnisch vlak werd de sport jaar na jaar professioneler.
En dat zal in de toekomst niet anders zijn. Ook zonder Hendrickx, en ook zonder Adriaenssen. Enkel jammer – voor ons althans - dat het twee Belgen zijn. Wrééééééééd jammer !
Terug naar overzicht