KAMPIOENSCHAP
KAMPIOENSCHAP
R. BOHLER EN S. MULLER EERSTE WERELDKAMPIOENEN IN 1980.
Na de FIM-Cup en het FIM European Championship in de seventies, kreeg de zijspancross-sport vanaf 1980, vanuit de FIM de officiële status van ‘wereldkampioenschap’ toegekend. Terecht of onterecht wordt er wel es geopperd ? Volledig terecht, uiteraard ! Het is niet omdat de WK-wedstrijden in het Europese deel van de wereld worden verreden, dat zijspancross geen mondiale sport is, toch ?! Er wordt ook– in competitieverband - gezijspancrosst in Australië en USA. Team USA was in de nineties zelfs vertegenwoordigd op de Sidecarcross of Nations in het Zwitserse Rothenthurm , en ook Australië zakte een paar jaar geleden, af naar de SMX of Nations met drie sidecarteams. Australiër Brian Anthony hielp, vorig jaar nog, diverse linkse rijders aan tientallen WK-punten als stand-in co-piloot.
En de vice-wereldkampioenen van 2006, Evgeny Scherbinin en Sergei Sosnovskikh, die zorgden er zelfs voor dat een zilveren WK-medaille terecht kwam in het Aziatische deel van de Sovjetunie.
We blikken de komende weken terug op veertig jaar wereldkampioenschap zijspancross (1980 – 2020) , dat in totaal vijftien wereldkampioenen voortbracht.
De éérste wereldkampioenen, in 1980, dié kwamen uit het – toen nog afzonderlijke land – West-Duitsland. Reinhard Bohler en Siegfried Müller draaiden al vele jaren mee in het wereldje. (Bohler was er zelfs al bij in 1971, toen voor ’t eerst de FIM-Cup werd verreden). Reinhard Böhler, geboren in 1945 , het laatste jaar van de tweede wereldoorlog was afkomstig uit het Zuid-Duitse Baden, en stapte na een korte solo-carrière over op een zijspan. Zo ging het bij de meesten, in die tijd. Bohler, aangesloten bij MSC Schopfheim , trok de eerste jaren veel naar het nabijgelegen Zwitserland, alwaar de zijspancross toen van een hoger niveau was dan in het eigen West-Duitsland. Na vier Duitse nationale titels, verscheen de toen al 35-jarige Reinhard Böhler in 1980 aan de start van het allereerste officiële FIM wereldkampioenschap, met Siegfried Müller als co-piloot. Böhler en Müller behoorden niet tot de topfavorieten voor de eerste wereldtitel, maar hadden wel een bloedsnelle én betrouwbare Yamaha-Wasp onder hun kont zitten.
Er stonden voor dit eerste WK elf wedstrijden op het programma. Gans Europa werd doorkruist : Van het Noordierse Whitehead naar het centraal Italiaanse Grottazzolina, van het Joegoslavische Orehova Vas naar het Engelse Beenham Park. De Nederlandse ronde vond plaats in Makkinga. In België was de Balenberg in Betekom (op exact dezelfde plaats waar nu het offroad fietscentrum van Sven Nijs gelegen is) de place to be. Op elke WK-wedstrijd werden twee manches verreden. In beide manches vielen punten te verdienen, voor de eerste tien.
Bohler en Müller begonnen aarzelend aan het seizoen en kwamen in de openingsraces in Frankrijk en Joegoslavië slechts matig tot scoren. Het waren vooral de Zwitsers Hansi Bachtold & Hugo Jung die aanvankelijk op de titel leken af te stevenen, maar halfweg het seizoen verslapten, en begin augustus drie Grand Prix op rij misten, door een sleutelbeenbreuk van Bächtold en flink wat mechanische problemen. Die andere Zwitserse favoriet , Robert Grogg, moest, wegens een beenblessure van zijn co-piloot Andreas Husser, een beroep doen op Alfred Schacher als stand-in, en wisselde manchezeges af met té veel nulscores. De Westduitser Reinhard Bohler kwam naarmate het seizoen vorderde steeds sterker op dreef en wist finaal vijf van de elf Grand Prix op zijn naam te schrijven. Bohler en Müller die zich verplaatsten op een opgeboorde, bijna 1000 cc tellende viertakt tweecilinder Yamaha-Wasp, lieten ook géén enkele nulscore noteren en kroonden zich op de WK-finale in Holzgerlingen voor eigen volk tot allereerste officiële wereldkampioenen zijspancross, met bijna negentig punten voorsprong op tweede man Hansi Bachtold. Daniël van Bellinghen en Raf d’Hollander waren onze beste Belgische vertegenwoordigers op plaats tien.
De allereerste wereldtitel zijspancross voor Reinhard Bohler, is na veertig jaar nog altijd de enige wereldtitel die ooit door een Duitse rijder werd behaald. Latere Duitse successen in het WK zijspancross kwamen er nog met Josef Brockhausen (drie keer zilver) , Walter Netterscheid (zilver in 1988) , Michael Garhammer (zilver in 1990) , Martin Golz (zilver in 1993 en 1996) , de broers Weinmann (drie keer brons en één keer zilver) , Alois Wenninger (zilver in 1996 en 1997) en meest recent Marko Happich (zilver in 2004, en brons in 2006).
Met zijn wereldtitel van 1980, en daarna nog twee bronzen WK-medailles in 1983 en 1984, én daarbovenop zeven nationale Duitse titels is en blijft Reinhard Bohler nog steeds de meest succesvolle Duitse zijspancrosser ooit. In zijn laatste jaar, werd Bohler in 1985 op veertigjarige leeftijd nog es achtste in het WK. Enkele jaren daarna werd bij de allereerste wereldkampioen zijspancross maagkanker vastgesteld, waaraan Reinhard Bohler begin 1995, op bijna vijftigjarige leeftijd overleed.
(met dank aan R. vd Steen en D. Wentinck voor de volledigheid – fotobron onbekend)
Terug naar overzicht