KAMPIOENSCHAP
KAMPIOENSCHAP
KAMPIOENSCHAP
JOEL ROBERT OVERLEDEN.
Vandaag overleed op 77-jarige leeftijd Joël Robert (° 26 nov 1943 ), bijgenaamd ‘Monsieur Motocross’. Nee , hij was inderdaad geen zijspancrosser. En nee,hij is ook nooit co-piloot geweest in het zijspan ! Toch kunnen we de dood van dit Belgische motorcross icoon ook in de zijspancross wereld niet onopgemerkt laten voorbij gaan. Dat mag alvast blijken uit bijgevoegde foto.
Mijn persoonlijke verste herinneringen aan Joël Robert gaan terug naar het einde van de sixties. Vader was ‘fan’ (toen heette dat nog gewoon supporter) ,en droeg een supporterspetje van Joel Robert met de typerende regenboog er doorheen. We schuimden alle motorcross-wedstrijden af waarvan de afstand heen en terug, van huis af, in één dag te overbruggen was. Op het rennerspark mocht ik wel es op de schoot bij Joël Robert. Er zijn geen foto’s van , dat was toen nog ‘geen mode’. ‘Mec, tu vas devoir manger beaucoup de sandwiches’ ,sprak Joël me toen toe, en blies een stevige nicotine rookpluim in mijn gezicht. Ik beefde als een riet, en durfde me amper te bewegen. Op de schoot bij God himself ! Het leek wel een mirakel, in mijn kinderogen.
Joël Robert werd zes keer wereldkampioen ,in de 250 cc klasse. Drie keer op het Tsjechische merk CZ, drie keer op een Suzuki. Enkel Antonio Cairoli en Stefan Everts zouden dit exploot, veel later , nog overtreffen. Hendrik Conscience leerde zijn volk lezen,zegt men. Wel,Joel Robert leerde zijn volk motorcrossen !
Het leven als een toegewijd sportman was niet aan Joël besteed. Joël Robert dreef op zijn magistraal rijderstalent, en zijn onoverwinnelijke kracht en doorzettingsvermogen. De zes wereldtitels hadden er met gemak enkele meer kunnen zijn. Joël Robert had in zijn gloriejaren in België de status van een nummer één sportman, en genoot evenveel bekendheid als wielrenner Eddy Merckx, Formule 1 rijder Jacky Ickx ,of voetbalicoon Paul van Himst. Het was ook de tijd dat de mensheid nog ‘normaal’ was. Het heerlijke lawaai van de crossmotoruitlaten, de lekkere geur van de uitlaatgassen, het minimale beetje CO2-uitstoot van een motorcross-wedstrijd, het werd toen nog niet aanschouwd als een zwaar crimineel misdrijf. Verzuring en onverdraagzaamheid der mensheid was toen nog niet in zicht.
Na zijn carrière was Joël lange tijd bondscoach van het Belgisch MX-team of Nations, was hij een door Jan en alleman graag geziene gastheer in de LAR-vestiging bij de Frans-Belgische grensovergang in Rekkem, en was hij ook de mede-oprichter en bezieler van de ‘Coupe de l’Avenir’. En dat laatste brengt ons naadloos bij de sidecars. Welke Belgische zijspancrossfan herinnert zich niet nog de BK- huldigingen in het Waalse Angreau ,waar Joël Robert samen met de sidecars-laureaten werd ondergedompeld in een champagne gevecht ! Ook in het latere Quievrain was Joël steevast van de partij ,en kon als echte motorcrossliefhebber maar niet begrijpen – wij evenmin trouwens – waarom op zo’n prachtige motorcrosslocatie en zo’n schitterende organisatie, toch zo weinig deelnemers aan de start verschenen.
Op een kille oktoberzondagochtend in Quievrain, in 2013 (de sidecars moesten er toen om acht uur ’s ochtends hun tijdstraining al afwerken, voor hun BK-finale) troffen we Joël Robert in alle vroegte in het parc fermé, en namen er bijgaande foto van onze toenmalige regerende wereldkampioen sidecars Ben Adriaenssen en motorcrosslegende Joël Robert. Ook andere Belgische WK-toppers als Peter Steegmans, Dagwin Sabbe, Jan Hendrickx en Tim Smeuninx passeerden wel es voor onze les, samen met Joël Robert.
De jongste jaren ging de gezondheid van volksheld Joel Robert,o.a.omwille van diabetes, beetje per beetje achteruit. Begin dit jaar werd Joël dan getroffen door Corona, wat hem vandaag helaas fataal werd. Op de eeuwige motorcross-circuits blijft Joël in onze gedachten voor altijd verder racen,samen met onze andere overleden Belgische ex-wereldkampioenen René Baeten, Gaston Rahier, Georges Jobé en Eric Geboers.
Foto’s : Joël Robert, samen met enkele van onze nationale zijspancorifeeën. (Beaumont 2005, Angreau 2008 , Quievrain 2013)
Terug naar overzicht