EEN WOORD VAN DANK, EN EEN BLIK ACHTEROM.

“Another year over , and a new one just begun. “ ,de legendarische woorden uit John Lennons Christmas song uit het begin der jaren zeventig , komen elk jaar rond deze tijd weer aan de oppervlakte. Het ideale moment dus om es terug te blikken op het afgelopen jaar, en een woord van dank uit te spreken. Sidecarcross.be ,u weet wel , die goeie ouwe trouwe informatiebron als het om écht zijspancrossnieuws gaat , was in 2024 aan zijn  drieëntwintigste (!)  levensjaar toe. Een website opstarten, het is anno 2024 niks nieuws meer onder de zon.  Een website jaar na jaar blijven updaten en actueel houden, da’s een ander paar mouwen. Vooral als het om een sportwebsite gaat , waar er weekend na weekend terug ‘nieuw’ nieuws te rapen valt. Alles in je eentje bijhouden is onmogelijk.  Vandaar onze diepste dank aan Evija , Braïn ,Jean, François , Emil , Jaap,  Lander en onze godfather John   zonder wie www.sidecarcross.be  absoluut niet zou zijn wat het nu is. Ook onze ondersteuners spelen een bijzondere rol in het al of niet blijven voortbestaan van Belgisch’ langst bestaande zijspancross website. Onze diepste dank gaat vanzelfsprekend ook hun richting uit. Ook volgend seizoen proberen we met www.sidecarcross.be opnieuw bovenop het nieuws te zitten, maar laat ons eerst toch even terug blikken op ons Belgisch zijspancrossjaar, dat het beginscenario kende van een rampseizoen ,maar uiteindelijk uitgroeide tot een Grand Cru-jaar.

In het begin van het jaar al kondigden zowel de VMCF-federatie  als VLM aan dat de sidecars in 2024 definitef geschrapt werden van het programma. Dat betekende meteen de doodsteek voor de zijspancross-competitie in noord en oostelijk België. Enkel MCLB behield het geloof in de sidecars-discipline, met hoofdzakelijk wedstrijden in de provincies Oost – en West-Vlaanderen. Als klap op de vuurpijl zorgde een bijzonder nat voorjaar er dan nog es voor dat het seizoen 2024 echt héél moeilijk op gang kwam in eigen land.

Ook op WK-vlak begon het seizoen in mineur voor onze landgenoten.Wereldkampioen Marvin Vanluchene moest ter elfder ure op zoek naar een vervanger voor co-piloot Musset , die in januari totaal onverwacht moest afhaken wegens eens onvoldoende herstelde rugblessure. Glenn Janssens werd bereid gevonden de ondankbare taak van vervanger op zich te nemen. Janssens slaagde er in om zich op twee en een halve maand klaar te stomen, maar al meteen bij de eerste WK-race in Portugal, kreeg het kersverse Belgische koppel geen loon naar werken. Vanluchene en Janssens zagen de zege door motorpech in heat twee,door de neus geboord,en keken meteen tegen een achterstand van ruim twintig punten aan. Ook voor een ander Belgisch koppel, Sanders-Steegmans , begon het seizoen in Portugal in mineur.  Sanders liep een beenblessure op en miste meteen de volgende WK-wedstrijd in het Nederlandse Heerde. En dààr ging het met de Belgen van kwaad naar erger.  Vanluchene brak in Heerde zijn duim, en zag zijn achterstand op de onverwachte WK-koploper Lielbardis nog wat groter worden. Ook voor onze andere nationale topper Jason Van Daele begon het WK moeizaam.  Motorpech in Portugal, en een een gebroken oogkas en kaak ontnamen de sterk rijdende Van Daele flink wat WK-punten. Ook de volgende races moesten onze landgenoten knarsetandend toezien hoe de anderen met de prijzen gingen lopen, maar eens de zomer definitef begonnen, keerde het tij. Na nog es een rampzalige kwali-race tijdens de thuis Grand Prix in Lommel eind juni ,keerden Vanluchene en Janssens er op zondag de bordjes om, en pakten voor ’t eerst dit jaar de red plate over van Lielbardis. In de voorlaatste race in Rudersberg half september,  ging het toch nog bijna mis – Janssens liep een zware rib- en middenrifblessure op , Vanluchene brak zijn linkerpink - die achteraf zelfs gedeeltelijk werd geamputeerd  - maar toch slaagde het duo Vanluchene en Janssens er in om er voor de allereerste keer in de geschiedenis voor te zorgen dat een compleet Belgisch sidecarteam wereldkampioen werd. Vanluchene werd met zijn derde wereldtitel bovendien ’s lands beste  zijspancrosser ooit,  uit de geschiedenis van de motorsport. Ook in de Sidecarcross of Nations,in Loket – individueel gewonnen door Vanluchene en de Veene – haalde team Belgium met een vierde plaats het onderste uit de kan.  Ondertussen kroonden in Lichtervelde Verhelst-Sabbe en Lauwers-Lobry zich  ,na een adembenemende finale , tot MCLB-kampioenen  2024  , kregen we in augustus opnieuw een meer dan succesvolle editie van de vrijetijdswedstrijden, én de internationale klasse tijdens de internationale wedstrijd in Oostrozebeke , én werd in datzelfde Oostrozebeke in mei, onder een stralende zon,het enige echte glimmende zijspancross-monument in ons land onthuld, dat nu in al zijn glorie staat te pronken op het rond punt aan het einde van de Gentstraat.  Ondanks een moeizaam begin, werd het finaal dus toch nog  een Grand Cru-jaar voor de Belgische zijspancross , en dat doet meteen het beste verhopen voor het in aantocht zijnde zijspancross-seizoen 2025. Another year over,and a new one just begun , zou John Lennon zaliger gezegd hebben