De overvloedige regenval van de vrijdagnacht had ervoor gezorgd dat de eerste trainingsritten op zaterdagochtend in modderige omstandigheden dienden te worden afgewerkt.  Daarna droogde de – overigens schitterende – baan in Loket snel op, en om drie uur in de namiddag ging de kwalificatierace in groep A, in snikhete omstandigheden van start. Met Vanluchene-Musset als kopstarters was de race eigenlijk al meteen gereden. De Lielbardis-broers bleven een rondje of drie op een goeie vijf seconden hangen maar remden dan de motor eventjes dood. De tweeling kon nog net hun weg vervolgen op plek twee en finishte op een halve minuut van winnaar Vanluchene. Hermans-vd Bogaart die als derde waren gestart , vielen al in de tweede ronde uit (elektronische problemen) . De derde plek ging finaal naar Sanders-Rostingt, die er na een slechte start (gehinderd door de gecrashte Marco Heinzer) , een ferme remonte hadden opzitten. Wijers-vd Putten en van de Lagemaat-van Hal streden lang om plek vier. Van de Lagemaat won uiteindelijk het pleit , voor de weer sterk voor de dag komende Weinmannen,én Heinzer-Betschart, die in de eerste ronde kopje over waren gegaan, maar zich daarna fel herpakten.

In de herneming –opnieuw verreden in echte Engelse weersomstandigheden -  lieten Bax & Cermak niets meer aan het toeval over, namen de kopstart,sloegen onmiddellijk een flinke kloof en knepen de concurrentie op die manier meteen dood. Prümmer-Lebreton vertrokken als tweede voor Keuben-Rietman en Hermans-van den Bogaart die al in de tweede ronde opnieuw uitvielen met een rokende machine. Vanluchene-Musset vertrokken als vijfde,maar mispakten zich in de tweede ronde (dodemansknop uit het contact door een wegvliegende klomp modder) en zakten terug naar tien. Van Werven (valpartij) en Sanders (dodemansknop er uit in de tweede bocht) verzeilden meteen in de achterhoede.

Terwijl de voorsprong van Bax-Cermak steeds verder opliep ,begonnen Vanluchene-Musset aan een inhaalrace,maar botsten  op flinke tegenstand van o.a. Tim Prümmer, Jake Brown,  Justin Keuben, de Lielbardissen en Brett Wilkinson.

De eerste manche ging vergezeld van een miezerig regentje van start zonder Gert Gordejev (handblessure) en Wilfred Vos (weigerende motor).

Bax-Cermak namen de kopstart,maar zagen in de eerste ronde ,op de lange tafelberg, al meteen  Vanluchene-Musset letterlijk boven hun hoofd naar de leiderspositie jumpen. Hermans-vd Bogaart lagen drie,en de Lielbardissen vier,zodat meteen de zware kanonnen voorin zaten. De eveneens goed gestarte Tim Prümmer moest in de tweede ronde al de pits in. Vijfde man Marco Heinzer kreeg aanvankelijk Van Werven-de Veene, Sanders-Rostingt en de Prunier broers als gezelschap.  Keuben-Rietman stonden stil aan het starthek, en moesten zich vanaf de laatste plaats herpakken.

Vooraan hield Marvin Vanluchene er een verschroeiend tempo op na. Tempo dat Etienne Bax een ronde of vijf kon bijbenen maar daarna de Belg steeds kleiner zag worden.  

Het weer was beter dan aanvankelijk verwacht voor de kwalificaties van de Britse Grand Prix, die plaats vindt op een mythische plaats :  Vlakbij de mysterieuze stenen van Stonehenge en op een boogscheut van de fabricatiehal van de legendarische Wasp zijspancrossframes in Salisbury, waar overigens nog steeds volop geproduceerd wordt. Kortom, een plaats waarvan de meeste zijspancrossharten wat sneller gaan slaan.

Dertig teams,waaronder negen lokale Engelsen,  tekenden present op de totaal overzichtelijke,prachtige glooiende baan in Cusses Gorse.

Hermans-vd Bogaart pakten de kopstart in groep A voor Vanluchene-Musset die zich al meteen afzonderden van de rest van het peloton.

De Belgische red plateholder bleef een zestal ronden dicht in de buurt bij koploper Koen Hermans,die de touwtjes stevig in handen hield, naar het einde toe zijn voorsprong uitbreidde tot tien seconden op tweede man Vanluchene en daarmee de pole position voor morgen op zak stak.

Het was  zooo leuk  in Strassbessenbach dat onze Nederlandse vrienden  Jaap Oostermann  en Gert Oudenes  maar meteen besloten om er nog een paar dagjes te blijven en het gezellige Beieren es te verkennen. Het bleek uiteindelijk zooo gezellig in Beieren dat een paar dagjes een ganse week werden,en we aldus iets langer moesten wachten op hun galerij met – overigens – sublieme Strassbessenbach-foto’s ,waarvan  u bij de gele knop ‘Lees meer’ nog even kunt mee genieten.  

De tweede reeks begon in druilerige omstandigheden. Voor Koen Hermans en Ben vd Bogaart werd het flink tanden knarsen voor de start, want de koppeling van de machine raakte pas gerepareerd, toen de promogirl met het ‘1 Minute’ bord al door het gesloten park paradeerde. Bax-Cermak namen de kopstart, voor Vanluchene-Musset en Hermans-vd Bogaart.  Meteen de ‘grote drie’ voorin dus. Etienne Bax voerde de forcing en lag na één ronde al bijna vijf seconden voor op Marvin Vanluchene, die in de derde ronde de rug rechtte en terug aan het achterwiel kleefde van koploper Bax. Aan één gaatje had de wakkere Vanluchene genoeg om er bruusk in te duiken en de koppositie over te nemen. Bax & Cermak sputterden nog een paar ronden tegen, maar toen ze in een afhellende rechterbocht even te ver naar buiten schoven verloren ze de aansluiting en kregen het gaatje van een achttal seconden op een herboren Marvin Vanluchene niet meer gedicht. Hermans-van den Bogaart konden het tempo vooraan niet aan , en dienden een halve minuut toe te geven op de twee koplopers  

Omwille van de hevige regenval van de afgelopen nacht werd de ochtendlijke Warm up training gecanceld om het circuit te sparen. De voorziene tijd voor de sighting lap, net voor de wedstrijd, werd met een kwartier verlengd. Wie dat wou, kon vier sighting laps doen. De quads hadden ondertussen hun eerste heat afgewerkt , waardoor het meeste water reeds van de baan verdwenen was vooraleer de sidecars op pad gingen.

Voor de vierde Grand Prix op rij lijkt de geschiedenis zich te gaan herhalen op het eind van de dag in Red Brae : WK-leiders Vanluchene-Musset starten op kop, Bax-Cermak raken in de verdrukking, zetten de scheve situatie terug recht en trekken finaal aan het langste eind. Het levert in elk geval bijzonder spannende wedstrijden op. 

Vanluchene-Musset leken , net als vorige week, opnieuw lange tijd op weg naar de reekszege.  Bax-Cermak waren pas als achtste uit de modderige start gekomen,en hadden – eens op de derde plek aangekomen – de handen meer dan vol met de voor hen uit rijdende Lielbardis-broers, die hun tweede plaats niet zo maar af stonden.

Vier Noordieren , vier Engelsen en zestien ‘overzeeërs’ , dat was het startveld vandaag voor de kwalificaties van de Noordierse Grand Prix – de eerste sedert ruim veertig jaar – die werden verreden in typisch Ierse omstandigheden : Een prachtig golvend circuit, fris weer, veel  wolken en regen . Noord Ierland ten voeten uit dus. Can’t be better !

De kwalificaties werden – uitzonderlijk – op een vrijdag verreden, de Belgische nationale feestdag bovendien,en dat ieten de twee Belgische deelnemers in Noord Ierland duidelijk merken. Niét bij de start weliswaar,want in groep A waren het verrassend Foden-Humphrey en Heinzer-Betschart die er als eersten vanonder muisden, voor Brown-Cooper en de twee Belgische equipes van Davy Sanders en Marvin Vanluchene.  Koen Hermans vertrok als zesde.  Keuben-Rietman crashten in de eerste bocht en konden pas met grote achterstand hun weg vervolgen. 

Het  is  rustig in zijspancrossland komend weekend.  In eigen land wordt er gecrosst in het wereldberoemde Werchter ,ietsje ten noorden van Leuven. De VMCF federatie is er aan zet. De VLM en MCLB-sidecaristen zijn er meer dan welkom om er – net als vorige week in Wachtebeke – het peloton te vervoegen.. GPS adres : Grotestraat , 3118 Werchter,bij Rotselaar.

De WK-rijders zijn ondertussen onderweg naar Noord Ierland,alwaar de Grand Prix,om godsdienstige redenen,op vrijdag en zaterdag wordt verreden. Kwalificaties vrijdag om 16 uur  en om 17 uur (Belgische tijd welteverstaan), de races worden op zaterdag verreden om kwart over twee en om 17 uur , Belgische tijd.

Het circuit,aangelegd in Red Brae,ietsje ren zuidwesten van  Lisburn, is een nieuwe locatie, waar nooit eerder werd geraced. Het is overigens ruim veertig jaar geleden dat de mondiale sidecaristen nog es te gast waren in Noord Ierland.

Om klokslag vier uur viel het starthek een tweede keer.De startposities aan het starthek waren keer helemaal door mekaar geschud, en dat leverde Vanluchene-Musset in elk geval geen windeieren op.  Zij stoven als eersten de berg op , gevolgd door Prümmer-Steegmans, Bax-Cermak,Hermans-vd Bogaart en Wilkinson-Millard. J. Van Daele, D. Willemsen en R. Käser (sleutelbeen gebroken) verschenen niet meer aan de start, waardoor er plaats vrij kwam voor reserverijders Van Vaerenbergh-Mans.

Vooraan konden Bax-Cermak en Hermans-vd Bogaart al vroeg door stoten naar twee en drie, en ontstond er een kopgroep van drie man,die op een zakdoek het circuit op en af vlogen. Twintig minuten lang konden koplopers Vanluchene-Musset weerstaan aan het Nederlandse beukwerk ,maar toen was het bobijntje af.