Het gebeurt niet zo vaak dat de toppers mekaar treffen tijdens de kwalificaties van een Grand Prix, maar door een speling van het lot (Vanluchene leider, Hermans derde en Bax vijfde in de voorlopige tussenstand) kregen we in Kramolin al meteen een idee van de onderlinge waardeverhoudingen. Met vierendertig aanwezige teams werd er gekwalifeerd in twee groepen.  In groep A troffen kopstarters Hermans-van den Bogaart meteen Vanluchene-Musset en Bax-Cermak – hoe kan het anders – als naaste achtervolgers.  Die tweekonden een viertal ronden de schijn ophouden,maar daarna werd het al snel duidelijk dat Koen Hermans een maatje te groot was voor de concurrntie.  Vanluchene kon op plek twee wél afstand nemen van derde man Bax, die echter in de slotronden in de gietende regen ,nog akelig dichtbij kwam bij tweede man Marvin Vanluchene.  De broers Lielbardis zaten van meetaf aan op plek vier met de Zwitsers Heinzer-Betschart in het wiel,die iets over halfkoers derol moesten lossen. Om plek zes woedde een hevige strijd, die finaal beslist werd in het voordeel van de Franse broers Prunier,op de hielen gevolgd door Van Werven-de Veene,die zich finaal nog flink moesten reppen om de aandringende Hurkmans-Bax en de fel naderbij geslopen Van de Lagemaat-Van Hal af te blokken.

De mondiale zijspancrossers lijken er de jongste tijd vooral de nieuwe trend uit het wielrennen op na te houden : De grote namen ontwijken elkaar, en treffen mekaar enkel en alleen als het er écht toe doet.  VD Poel wint Paris-Roubaix, maar dan zijn Evenepoel en Pogacar er niet bij.  Pogacar wint de Ronde van Vlaanderen, waar . . . Evenepoel niet aan deelneemt. En Evenepoel wint L-B-L , maar dan zonder . . . Van der Poel en Van Aert, en eigenlijk ook zonder Pogacar. De eerste keer dat deze heren écht met mekaar in de clinch gaan, zal pas  begin augustus zijn, op het wereldkampioenschap in Glasgow.

Op het wereldkampioenschap zijspancross is het – gelukkig -  zo lang niet wachten. Dàt vindt komend weekend al plaats, in het mooie Tsjechische Kramolin.  En ook hier wisten de grote tenoren mekaar netjes te ontwijken de afgelopen weken. WK-leiders Vanluchene-Musset wonnen in het Franse Thouars de drie heats om  het Franse kampioenschap, maar trokken niet naar het Nederlandse Halle en ook niet naar de 1 mei klassieker in het Duitse Kamp Lintfort.  In Halle waren Hermans-vd Bogaart de lonely winners of the day en lieten de race in Kamp Lintfort een dag later schieten.   Dààr kwam de 1 mei-klassieker dan op naam van Bax & Cermak.  En daarmee wonnen de drie topfavorieten de afgelopen weken élk hun eigen wedstrijd, en trekken bijgevolg vol vertrouwen richting het Tsjechische Bohemen.     

De Grand Prix van Portugal was er eentje met twee gezichten voor onze landgenoten. Marvin Vanluchene won opnieuw beide heats. Zowel Jason Van Daele als Davy Sanders als Robbe de Veene plaatsten zich terug in de top tien. Dat zou ook het geval geweest zijn voor Jarno Steegmans,als ze de eerste manche niet waren uitgevallen.  Voor co-piloot Niki Debruyne  werd het echter een Grand Prix om snel te vergeten, alhoewel dat ‘snel’ waarschijnlijk nog niet voor meteen zal zijn.

Bij een onschuldige val in de tweede ronde van de eerste manche liep Debruyne – momenteel invaller co-piloot bij de Fransman Artis Devoldere – een zware rugblessure op.

Net als voor de pauze schoten Vanluchene-Musset opnieuw als een raket vanachter het starthek weg, om in de korte eerste linkse bocht collega’s Hermans-vd Bogaart naast zich te ontmoeten. Er was geen tijd voor een goeiedag want Vanluchene had haast.  Zoveel haast dat Koen Hermans al vanaf de derde ronde de rol moest lossen en de ontketende Belg en zijn Franse bijrijder moest laten gaan. Vanluchene reed een kleine tien seconden weg  en daarmee was de kous af.  Ook Hermans en van den Bogaart werden op plek twee nooit bedreigd. De achtervolgers werden aangevoerd door Keuben-Rietman die zich na een goeie tien minuten wisten los te werken, en daarna overtuigend naar plaats drie reden.

Om plaats vier werd hard gestreden. Van Daele-Beleckas – alweer ! – vochten op leven en dood om hun positie te behouden, maar werden constant opgejaagd door Bax-Cermak, de Lielbardis-tweeling, Prümmer-Steegmans, Wilkinson-Millard, en Sanders-Rostingt die na een kwartier kwamen aansluiten.

In Portugal werd terug het normale tijdschema gehanteerd en om kwart over één viel het starthek een eerste keer. Net als vorige week in Spanje straalde de zon opnieuw in al haar glorie  aan de felblauwe hemel. Er was flink wat volk afgezakt naar de Crossodromo José Henrique Carvalho en die zagen Vanluchene-Musset opnieuw meteen langs de binnenzijde naar de koppositie glippen voor Bax-Cermak, Van Daele-Beleckas, Heinzer-Betschart en Hermans –vdBogaart. Sanders-Rostingt bleven steken achter het starthek net als Wisselink-Vincent die er vlak achter stonden. Lielbardis kwam ten val in de eerste bocht en daardoor werden ook Keuben-Rietman veroordeeld tot een helse achtervolging.    De goed gestarte Prümmer-Steegmans moesten al na één ronde afkloppen met een sputterende motor, en reden nog enkele ronden verder, met de moed der wanhoop weliswaar. Ook Gordejev-van de Wiel vielen al na een paar ronden weg, met vermoedelijk een gebroken pols voor de Estse rijder.

Vooraan deelde Marvin Vanluchene ondertussen de lakens uit en zag eerste achtervolger Etienne Bax, de Belg steeds kleiner worden in de verte. Jason Van Daele kreeg  op plek drie, na drie ronden Koen Hermans op zijn nek die zich een kwartier lang de tanden stuk beet op de stelling van de Belgische kampioen.

Iljen Kops was na Spanje huiswaarts gereisd  (voetblessure co-piloot L. de Laat) , zodat in Portugal nog eenendertig teams het inschrijvingsblad tekenden.  Kwalificatiegroep A  werd bij de start vergezeld door een onverwachte plensbui,maar in de slotminuten scheen de zon al terug. Vanluchene-Musset namen binnendoor de kopstart, en reden onmiddellijk weg van de rest. Punt aan de lijn. De Engelsen Foden-Humphrey schoven mee naar twee, voor de alweer goed gestarte Wijers-vd Putten. Daarachter volgden Prümmer-Steegmans en de Lielbardissen.   Bax-Cermak (zesde) , Van Werven-de Veene (achtste) en Hermans-vd Bogaart (elfde) keken aan tegen een inhaalrace die op het kwartier een beslissende wending kreeg, toen tweede man Dan Foden, zowel Etienne Bax als Daniels Lielbardis en Tim Prümmer op zijn dak kreeg.  Foden ging even op zijn zijkant, en Bax-Cermak schoven door naar twee maar kregen het in de twee slotronden nog warm toen Hermans-vd Bogaart als derde nog kwamen piepen aan het achterwiel van Bax & Cermak. Prümmer-Steegmans zijn een mooie aanwinst voor het zijspancrosspeloton en lieten alweer een knappe vierde plek optekenen voor de Letse Lielbardissen.

Het lag aanvankelijk niet in de bedoeling van promotor WSC om de WK-wedstrijden zijspancross in 2023 nog langer live uit te zenden, maar voor de tweede ronde, komende zondag in het Portugese Alqueidao wordt een uitzondering gemaakt.  Let wel : De zaterdagse kwalificaties worden niét live uitgezonden, enkel de twee heats op zondagmiddag . En die worden,in ‘Belgische’ tijd, verreden om  14:15 uur en om 17:00 uur (omwille van het uur tijdsverschil met Portugal) .

Als de belangstelling voor deze uitzendingen  bevredigende cijfers oplevert houdt WSC een slag om de arm, en komen er dit seizoen mogelijk nog meer live-uitzendingen.

Inloggen voor de live uitzendingen zondag plus alle info  via de website www.fimsidecarcross.com, of via onze welbekende gele knop ‘Extra’.  Voor twaalf euro zit u zondag in beide manches lekker thuis, op de eerste rij om de races live mee te volgen.  

Komend weekend strijkt het WK sidecarcross circus voor de derde keer in de geschiedenis,  neer in het Portugese Alqueidao.  Zoals je van een zuiders land verwacht, zijn de weersomstandigheden er momenteel prima, en lijken we  - net als vorige week in Spanje – opnieuw op een zonovergoten wedstrijd af te stevenen.  De eerste keer dat de sidecars te gast waren op de heuvelachtige Portugese omloop was in 1988. Toen hadden de mondiale sidecaristen de week ervoor eveneens al een wedstrijd in Spanje achter de rug , op het vakantie-eiiand Ibiza dan nog wel ! De reeksen in  Portugal werden toen gewonnen door de Nederlander  August Muller, en de Zwitser Thomas Graf. De Fransen Gilles Mécène en Eric Morgan behaalden de dagzege, met een zuinige tweede en zevende plek i n de  reeksen.  

Vier jaar later werd er opnieuw gezijspancrosst in Alqueidao, en was het wedstrijdformat ondertussen gewijzigd : Drie reeksen per Grand Prix ! De  latere Nederlandse wereldkampioen Eimbert Timmermans won er twee, onze landgenoten Eddy Ramon-Gino Strubbe  schreven de derde heat op hun naam.  Samen met hen, mochten toen ook de Engelsen Shaun Mallows en Jason Peters mee naar de daghuldiging.

De kans dat er straks zondagavond opnieuw een Belg op het podium staat in Portugal is anno 2023 nog steeds reëel.

Iets voor drie uur  ging de tweede en beslissende heat van start, en dit keer lieten Vanluchene-Musset zich niet meer verrassen en pakten resoluut de kopstart, voor Hermans-vd Bogaart die op revanche uit waren. Prümmer-Steegmans, Wilkinson-Millad, Van Werven-de Veene, Van Daele-Beleckas en Keuben-Rietman waren de andere mannen in de frontlinie.  Na drie ronden hadden Vanluchene-Musset vooraan al een gat geslagen, maar nog es drie ronden verder, waren Hermans en vd Bogaart terug naar het achterwiel geslopen van de Belg en begonnen zowaar druk te zetten op de koppositie.  Meteen het sein voor Vanluchene en Musset om zich er nog es helemaal goed voor te gaan zetten,en met nog een tiental minuten te gaan waren de koplopers opnieuw een vijftal seconden weg gelopen en maakten daarna de klus foutloos af.  Koen Hermans kreeg met zijn tweede plaats een troostprijs voor zijn pech van de openingsreeks. Prümmer en Steegmans verzetten op plaats drie hemel en aarde maar moesten na een zestal ronden toch buigen voor de druk van eerst Wilkinson-Millard die derde werden, en even later ook voor Van Werven-de Veene die daarna de vierde plaats consolideerden.

De zon scheen opnieuw fel boven het circuito de Cerro Negro, toen het starthek om kwart over twaalf – een uur vroeger dan gewoonlijk, Spaanse gewoonte weet je wel -   een eerste keer viel. De rijders werden verwelkomd door vice wereldkampioen 2022 Kert Varik, die inviel als ‘pitspoes’ met het aangeefbord ‘1 Minute’ .  Direct  na de start vielen – letterlijk – nogal wat slachtoffers, waaronder de Ieren Moulds-Gray, Gordejev-vd Wiel, Wisselink-Vincent , Hermans-vd Bogaart, en de Franse Prunier-broers die,met grote achterstand, er na drie ronden de brui aan gaven.

Verrassende namen voorin met Van Werven-de Veene op kop, voor Lielbardis,  en Brett Wilkinson die vanuit  pole position was vertrokken en zich na een drietal ronden aansloot bij de twee koplopers, zodat er vooraan een kopgroep van drie ontstond.  De achtervolging werd aangevoerd door een sterk rijdende Van Daele-Beleckas, voor Heinzer-Betschart , Vanluchene-Musset en Bax-Cermak, die reeds twintig posities winst hadden geboekt.