UPDATE GRAND PRIX RUDERSBERG (D) : KWALIFICATIES

Elk WK-punt kan morgenavond van het grootste belang zijn bij de eindafrekening van dit WK, en in die optiek waren de kwalificatieraces van vandaag alvast van het grootste belang voor de drie titelpretendenten. De andere deelnemers hadden niets te vrezen : Met slechts dertig aanwezige equipes op deze WK-finale was iedereen vooraf al zeker van kwalificatie, en hoefde er zelfs geen Last Chance verreden te worden.

Groep A was op papier de ‘zwaarste’ groep, zoals dat heet in het jargon. Wilkinson en Prunier moesten al meteen met mekaar in de clinch, Hermans ontsprong de dans en mocht opdraven in groep B, onder een felle zomerzon die de temperatuur vlotjes naar dertig graden deed stijgen.

In groep A misten we al meteen Tim Leferink, wiens broer Sem tijdens de vrije trainingen een hielblessure had opgelopen, en moest opgeven.

De Engelsman Dan Foden, en zijn lokale beifahrer Noah Weinmann kozen helemaal de binnenkant van het starthek, moesten daardoor extra meters maken, mààr konden wel lekker binnendoor in de eerste bocht en pakten de kopstart, voor Sanders-Vincent, Prümmer-Steegmans, Wilkinson,  Brown en dàn pas WK-leider Prunier. Na drie ronden hadden Foden-Weinmann en de aanklampende Prümmer-Steegmans een drietal seconden voorsprong op de Pruniers die ondertussen derde waren geworden.

Aan Foden-Weinmann was vooraan geen zalf te strijken. Ze pakten de vijf punten en gristen daarmee een puntje weg van WK-leiders Prunier-Prunier die finaal nog Prümmer en Steegmans naar drie hadden terug gewezen. Brett Wilkinson was het kind van de rekening en moest zich als vierde tevreden stellen met ‘slechts’ twee punten.Sanders-Vincent pakten als vijfde nog het laatste punt mee.  Yens Delmotte-Joey Valcke gingen als twaalfde van start, en wisten zich voorbij de Nederlandse broers Barink  en de Franse broers Gouin naar plek tien toe te werken.

Ook in groep B waren het niet de favorieten die de kopstart pakten, maar wel Hodges-Henderson, voor Lielbardis-Musset, Jake Brown, Benjamin Weiss en op vijf pas Hermans en van den Bogaart. Na een paar verkenningsronden schoven Hermans-vd Bogaart vlot door naar vier, en toen Lielbardis kort daarop tegen de vlakte ging, hadden de Nederlanders enkel nog Weiss-Schneider en koplopers Hodges-Henderson voor zich uit rijden, maar ook die waren geen partij voor een ontketende Koen Hermans die alras het principe erop en erover toepaste, en in de tweede koershelft niet meer werd bedreigd door Weiss die tweede werd, en Hodges die op drie finishte. Op ruime afstand lieten de Duitsers Peter-Hoffmann een voortreffelijke vierde plek optekenen, voor Brown-Booth. De terug recht gekrabbelde Lielbardis en Musset keerden nog terug naar plek zes, voor Wijers en van Hal.   Van de Lagemaat-de Veene startten als achtste en finishten als achtste. Verhees-Bekaert lagen aanvankelijk negende, maar zakten in de tweede koershelft wat terug en finishten op plek dertien.  Hengster-Vanhamel vielen al vroeg in de race uit.

Van de drie titelkandidaten slaagden aldus enkel Hermans-van den Bogaart er in om hun kwalificatieheat te winnen, en dat geeft, naast wat puntengewin, meteen ook een flinke mentale boost in aanloop naar de dag van de waarheid morgen.

Op de vooravond van de spannendste WK-finale ooit in de zijspancrossdiscipline , ziet de tussenstand er als volgt uit :

1 Prunier-Prunier  318 pts

2 Hermans – vd Bogaart 317 pts

3 Wilkinson-Millard 310 pts