‘Never change a winning team’ , het wordt in de sportwereld vaak gezien als de logica zelve.  In de zijspancrosswereld is dit wél even anders, en vooral bij de overgang naar het seizoen 2020, vindt een ongeziene stoelendans plaats binnen de mondiale top tien van het WK sidecarcross.  Terwijl promotor WSC achter de schermen koortsachtig verder werkt  om van het veertigste jubileumjaar uit de geschiedenis van het WK zijspancross ook een écht top motorsportjaar te maken, passen de teams de verschillende puzzelstukjes ineen om hun team komend jaar op de rails te krijgen.  De top drie van vorig jaar Bax-Stupelis (wereldkampioen) , Vanluchene-vd Bogaart (vice wereldkampioen eén Belgisch kampioen)  en Hermans-Musset (Nederlands kampioen, twee GP’s gewonnen én winnaars van de SMXof Nations)  had qua sportieve resultaten allerminst te klagen.  Desondanks gooien alle drie deze toppers het in 2020 over een andere boeg. En  zij zijn overigens niét de enigen.  Hoog tijd voor een overzicht dus.

Davy Sanders, één van onze Belgische WK-toppers die dit jaar aardig op weg leek naar een top vijf plaats in het wereldkampioenschap zijspancross, heeft enkele bange maanden achter de rug.  De dertigjarige zijspancrosser liep in juli, bij een arbeidsongeval een zware blessure op aan de linkerhand, waarbij een paar pezen werden geraakt.  Het was nog maar de vraag in hoeverre de onfortuinlijke Gistelnaar , na een operatie en een maandenlange revalidatie, nog in staat zou zijn, om zijn sportcarrière verder te zetten.  Dààr kwam vorig weekend het bevrijdende antwoord op.

Davy Sanders : Ik heb er een revalidatie van vier maanden op zitten, en ben sedert enkele weken terug aan het werk.

December 2019. Liefste Sint !

Het WK-zijspancross jubileumjaar 2020 staat voor de deur.   In 1980 – op een paar uitzonderingen na waren de meeste van de huidige WK-deelnemers toèn nog niet eens geboren – werd door FIM voor de discipline zijspancross de EK-status opgewaardeerd naar een WK-status. De Duitsers Reinhard Böhler (zaliger), en co-piloot Siegfried Müller werden in 1980 de allereerste  FIM wereldkampioenen ooit in de zijspancross. In 2020 viert het WK zijspancross aldus zijn veertigste verjaardag !  Op de complete kalender voor deze jubileum-editie van dit wereldkampioenschap zal het vermoedelijk nog eventjes wachten zijn. Een paar dagen geleden kon promotor WSC toch al de eerste tipjes van de sluier oplichten.  Het seizoensbegin lijkt alvast  reeds vast te liggen. Het Nederlandse Oss trapt het jubileum-WK zijspancross  af op 19 april.  Halfweg mei trekken de sidecaristen naar resp. het Tsjechische Kramolin en het Oekraïense Bucha, die beiden eveneens hun WK-organisatie reeds bevestigd hebben.   Daarna is het , voor wat betreft de zomermaanden, voorlopig nog koffiedik kijken.

Het gebeurt de jongste jaren steeds vaker, dat er  benzinetests en dopingscontroles worden uitgevoerd op de WK-wedstrijden.  De dopingscontroles kunnen vanuit FIM worden georganiseerd, of vanuit het plaatselijke dopingagentschap van het organiserende land. Benzinecontroles komen vanuit FIM, en worden pas aangekondigd, vlak voor de start van de wedstrijd, wanneer iedereen zich reeds in het gesloten park bevindt.  Er is dus geen ontkomen aan.  Op de Nederlandse Grand Prix in Markelo (7 juli 2019) werden benzinestalen afgenomen van  de motoren van Kert Varik, Arne Dierckens en Stuart Brown . De uitslag ervan werd nu pas bekend. Twee laatst genoemden gaan vrijuit, bij Kert Varik was de benzine niét conform.  De Estse rijder dient nu zijn behaalde WK-punten aldaar en  zijn prijzengeld opnieuw inleveren.   Varik werd in Markelo een keer zevende en een keer tiende, wat in totaal 25 punten opleverde.  Punten, die Varik nu terug kwijt is.

Het was er vorig jaar al gezellig én druk, en dit jaar steekt organisator Davy Maris nog een tandje bij.  Voor de kleinsten is er een aparte jeugdbaan, én er is ook een springkasteel voorzien.  Op de 'echte' crossbaan kan er naar hartelust gereden, getest, en gebakkenist worden.  Verschillende grote namen hebben reeds hun aanwezigheid bevestigd, maar uiteraard is iederéén die over een zijspan beschikt welkom op deze specifieke zijspancross opstapdag, die zeker en vast géén wedstrijd is, maar een gezellig onderonsje waarbij iedereen die dat wil, kan proeven van de zijspansport op eigen tempo en volgens eigen mogelijkheden, maar waarbij af en toe toch wel es een – al dan niet potentiële – co-piloot op de rooster wordt gelegd en het gas toch es iets verder wordt open gedraaid.  Nieuw dit jaar is dat de kleine tent wordt vervangen  door een heuse feesttent, en dat er na het opstappen een huldiging wordt voorzien voor de top drie van diverse federaties.  Samenwerking tussen de verschillende federaties zal hier dus geen ijdel begrip zijn op deze opstapdag.

Na het vertrek van co-piloot Lari Kunnas naar de Estse hardrijder  Kert Varik, begon voor onze Davy Sanders de zoektocht naar een nieuwe co-piloot voor 2020. De keuze viel uiteindelijk op de Fransman Johny Badaire, die in het seizoen 2018 grote vorderingen maakte aan de zijde van Valentin Giraud, toen diens vaste co-piloot Elvijs Mucenieks uit viel met een zware rugblessure.  Dit jaar echter miste Badaire de seizoenstart aan de zijde van Giraud door een aanslepende knieblessure, en toen de resultaten van Valentin Giraud met nieuwe invaller Andres Haller plots pijlsnel de hoogte in gingen, waren de kansen voor J. Badaire verkeken om zijn plaats aan de zijde van Giraud terug in te nemen. De onlangs vijfentwintig jaar geworden Franse dakwerker Badaire, kwam dit seizoen slechts één keer in actie in het WK, en dat was in het Duitse Strassbessenbach aan de zijde van Daniel Willemsen.  Meer dan één keer een tiende plaats zat er voor dit gelegenheidskoppel niet in toen.

Het was een gigantische domper uiteraard afgelopen zondag voor onze Belgische jongens, toen ze gelijk na de eerste manche al te horen kregen dat beide teams (Vanluchene-vd Bogaart en Dierckens-Bax) gediskwalificeerd werden, en de Belgen aldus in de twee overige manches enkel nog voor spek en bonen mochten mee rijden. What happened ? Dierckens-Bax stelden zich als eerste – België had pole position, weet je wel -  op aan het starthek, Vanluchene-vd Bogaart zouden vanaf de tweede rij starten.  Plots voelt Dierckens dat de gashendle te pas en te onpas blijft hangen, wat mee starten met de bende en verder rijden levensgevaarlijk maakt.  Helder denken op zo’n stressy momentje met vijfentwintig brullende motoren rond je hoofd, het is niet vanzelfspekend.  Dierckens duwt de motor achteruit en op dat moment komt Marvin Vanluchene er aan om zich op te stellen op de tweede rij.   Zowel Dierckens àls een official (!) manen Vanluchene aan om plaats te nemen op de vrij gekomen plaats op de eerste rij, wat de ex-wereldkampioen in de gegeven omstandigheden uiteraard gretig doet.  De rest is gekend : Kopstart voor Vanluchene en reekszege, terwijl Dierckens zich na een pitsbezoek vanuit kansloze positie terug knokt naar plaats vijftien. Onmiddellijk na de finish worden beide Belgen gediskwalificeerd.

Om half vijf moesten de zijspannen voor een laatste keer de arena in Schwedt.  Nederland zat dan eigenlijk al op rozen, maar  voor de twee andere podium plaatsen diende er nog flink gestreden te worden. Ook en vooral omdat noch Engeland, noch  Estland, noch Letland, in zijn sterkste bezetting van start ging.  Dan zag het er voor de Fransen, die slechts zesde stonden, misschien nog iets beter uit voor het startschot af ging.  Voor België gingen Santermans-Beleckas van start vanop de eerste rij. Vanluchene-vd Bogaart moesten het vanaf de tweede rij zien te klaren.  Nederland liet in deze manche nog es duidelijk zien dat er de jongste jaren absoluut  geen twijfel is over het antwoord op de vraag : Welk land is het sterkste zijspancrossland ter wereld ?  Hermans-Kunnas namen de kopstart, en kregen reeds na een halve ronde Bax-Stupelis (vanaf rij twee ! )  mee in hun zog.  Daarna werden de rollen algauw omgekeerd en wonnen Bax-Stupelis overtuigend, met teamgenoten Hermans-Kunnas op drie. 

Spanning was er enkel omtrent de verdere podiumplaatsen, op zeer ruime achterstand weliswaar van de Nederlandse heersers.

De tweede reeks namen Dierckens-Bax de kopstart en konden die plaats, ondanks de druk van Hermans-Kunnas en Brown-Chamberlain tot ruim halfkoers met succes verdedigen.  Brown nam zelfs even de tweede plaats over van Koen Hermans, maar daarna herpakte de Nederlandse kampioen zich en rukte in één keer door naar de koppositie en stond die niet meer af.  Dierckens-Bax werden eervol tweede, voor Van Werven-van Gaalen die verrassend nog Brown-Chamberlain wisten te verdringen van plaats drie.  De goed gestarte Zwitser Marco Heinzer werd vijfde, de Letten Rupeiks-Liepins zesde en de Fransman Hamard zevende.  Engeland, dat na reeks één de tusssenstand leidde, zag zijn tweede rij George Kinge pas als achttiende binnen lopen, en daarmee zijn de Britten uiteraard de leiding kwijt in het tussenklassement.   Een hele sterke prestatie werd afgeleverd door Kristof Santermans-Kostas Beleckas die in de trechter na de start tot stilstand kwamen, en pas als éénentwintigste met ruime achterstand uit het kluwen geraakten. 

Voor twee van de drie podiumkandidaten begon de eerste race al in mineur.  De twee Franse rijders Bastien Thomas en Thomas Hamard, kwamen na de eerste bocht samen tot stilstand, toen vlak voor hun  wielen de Engelse co-piloot Joe Millard uit het bakje tuimelde. En de Belgen . . . , die haalden zelfs de start niet. Dierckens-Bax kregen problemen met de benzinetoevoer aan het starthek, stonden hun plaats op de eerste rij af aan Vanluchene, en konden, na een pitsbezoek met bijna een ronde achterstand aan het karwei beginnen. De Nederlanders , die hadden hun zaakjes alvast het best voor mekaar.  Bax-Stupelis startten als zesde, maar kregen flink wat weerwerk van de voor hen gestart Est Kert Varik en  - alweer – de Tsjech Lukas Cerny.  Tweede Nederlanse equipe Van Werven-van Gaalen volgden goed mee en konden alras hun elfde plek inruilen voor een zevende plaats.  Dierckens-Bax vonden ondertussen, bijna halfkoers, aansluiting met de staart van het peloton .