Om 16 uur werden de rijders een tweede  en – als we de geruchten mogen geloven –  allerlaatste keer  het circuit in Kivioli opgestuurd voor hun tweede en beslissende manche van de dag.  Brown-Chamberlain leken als eersten aan het karwei te gaan beginnen, maar daar staken onze landgenoten onmiddellijk een stokje voor.  Met Dierckens-Bax op één, Sanders-Kunnas op twee en Vanluchene-vd Bogaart op drie leidden de Belgen de dans over het wasbord, de heuvel op , het naaldbos in.  Hermans-Musset, Varik-Daiders, Van Werven-Beunk en Brown-Chamberlain deden alles wat in hun macht lag om hun wagonnetje aan te pikken, aan de Belgische driedelige  locomotief.  Santermans-Beleckas kwamen een eerste keer als achtste door, Bax-Stupelis als tiende en Giraud-Haller als vijftiende.  Na enkele studieronden, was het duidelijk dat Koen Hermans het op zijn heupen begon krijgen met die drie Belgen voor zich uit.

Na de traditionele verzorgde rijdersvoorstelling op zondagmiddag, met de nodige aandacht voor het Estse volkslied, maakten de dertig teams zich omstreeks 13 uur op voor hun eerste manche.  De ochtendlijke hevige regenval had gezorgd dat het stof geblust was, en vlak voor de start begon de zon te schijnen.  Niet voor Justin Keuben echter, wiens co-piloot Dion Rietman zich aan de knie had geblesseerd in de warm-up en niet meer in de mogelijkheid was om van start te gaan.

Varik-Daiders gingen als eersten de eerste bocht in, maar schoven iets te ver door naar buiten, waardoor  Hermans-Musset binnendoor naar één glipten, voor Sanders-Kunnas, Dierckens-Bax, Varik, Compalati en Vanluchene.  Giraud-Haller zouden hun stunt van een week eerder nièt herhalen.  Bij het vallen van het starthek begon hun motor al te sputteren, en na enkele ronden tegen beter weten in, toch te blijven aanmodderen viel het doek voor de ontgoochelde snelle Fransman.  

Het is misschien een beetje ver, maar qua organisatie en randactiviteiten kun je nergens beter zitten dan op de Grand Prix van Estland in Kivioli.  Je kunt er makkelijk een weekje op en rond het – overigens schitterende – motorcrosscircuit vertoeven zonder je te vervelen, want het circuit maakt deel uit van het Kivioli Seikluskeskus Adventure Park.  Aan vertier geen gebrek .  Een  hillclimb wedstrijd, een  nachtcross MX Open,  vuurwerk en een mini music festival zorgen ervoor dat er ook ’s avonds en ’s nachts van alles te beleven valt.  Maar uiteraard  zijn het – naast een EK-race voor de quads - de heren WK-rijders uit de zijspancrossklasse die in de grootste letters op de affiche prijken. En die moesten zich vandaag proberen te kwalificeren.  Met dertig waren ze. Geen Last Chance, en iedereen tevreden dus.  Net als vorige week, geen startnummer 111 – Daniël Willemsen – in Estland.  Wél voor het eerst aan de start dit jaar, het startnummer 11  :  Riku Kunnas , die de nobele onbekende Fin Henri Jumppanen aan zijn zijde had staan.  Ter vervanging van zijn broer Lari Kunnas die heden ten dage zijn lot in Westvlaamse handen heeft gelegd.

Als er één Grand Prix is waar elkeen met plezier naartoe reist, dan is het toch wel die van Kivioli, helemaal in het noorden van Estland, waar je ogen en oren te kort komt om er alles te zien en beleven wat er te beleven valt gedurende het WK-weekend.  Het circuit is gelegen middenin een Adventure park, met diverse leuke en uitdagende attracties. Ook het nevenprogramma rond de eigenlijke Grand Prix is niet mis : Races om het EK Quads, een muziek festivalletje op vrijdag én zaterdagavond,  een spectaculaire  hillclimb wedstrijd op zaterdagavond, vuurwerk én een MX Open Nightcross bij kunstlicht.  De naam 'one of the best motocross weekends in Europe' is dan ook zeer toepasselijk.  Overigens ziet het er naar uit dat het de laatste editie wordt komend weekend  in Kivioli. Voor wie er nog nooit bij was is er alvast goed nieuws  : De wedstrijden zijn zowel op zaterdag àls zondag thuis live te volgen, via www.fimsidecarcross.be . 

Het is nu of nooit, zo dacht de 32-jarige Australiër Brian Anthony er over  toen hij enkele weken geleden een telefoontje kreeg van de Duitse Grand Prix rijder Joachim Reimann , om diens geblesseerde broer te vervangen in het zijspan, voor de volgende WK-wedstrijden én het Duits kampioenschap.  Het enige wat Anthony wou weten of het wel degelijk een links zijspan was.  De rest was van ondergeschikt belang.  Vliegticket besteld, rugzak ingepakt en hopla vanuit down under richting Frankfurt Flughafen. Een kleine stap voor de mensheid, een grote stap  in het onbekende voor de mens. Of iets in die aard.  Niet dat Anthony aan zijn proefstuk toe is. Samen met rijder John Robinson – die zich op een blauwe maandag  een kwarteeuw geleden nog es wist te kwalificeren voor de Letse Grand Prix in Kegums – is Brian Anthony reeds ettelijke keren Australisch kampioen zijspancross geworden.

Het was nog steeds snikheet toen om 16 uur Giraud-Haller voor de joelende menigte de kopstart pakten, met Vanluchene-vd  Bogaart, Bax-Stupelis, Dierckens-Bax en Hermans-Musset  in het spoor. Dié vormden vanaf ronde één een selecte kopgroep, waarna het peloton volgde aangevoerd door Brown-Chamberlain, opnieuw Santermans-Beleckas en Compalati-Chopin.   Na drie ronden achtten voorin Vanluchene-vd Bogaart en Bax-Stupelis het welletjes  en verdrongen Giraud naar plaats drie.  Daarna ontspon zich een heftig duel om de leiderspositie, waarin Bax-Stupelis zzich na zes ronden de meerdere toonden van Vanluchene-vd Bogaart die geen antwoord hadden op de machtsgreep van Etienne Bax.  

Heel veel volk in Plomion, die reikhalzend uitkeken naar het vervolg van het België-Holland duel in de sidecars motorcrossklasse, met bij de vele Franse toeschouwers toch  de luidruchtige hoop dat ook hun chouchou Valentin Giraud terug zijn neus aan het venster zou kunnen steken.  Hoop, die gegrond leek, want Giraud zat meteen mee in de slag, samen met kopstarters Dierckens-Bax,  Sanders-Kunnas, Hermans-Musset en Van Werven-Beunk.   Vanluchene-vd Bogaart dienden zowel op het startveld als in de eerste bocht alle zeilen bij  te zetten om overeind te blijven, maar kwamen toch nog als vijfde uit de openingsronde.  Bax & Stupelis begonnen als tiende. Santermans-Beleckas kwamen een eerste keer als zesde door.  Van de Lagemaat verzeilde in het startgewoel  samen met Kelly Debruyne helemaal in de achterhoede.

Met 38 teams in een zonovergoten Plomion , waaronder acht Belgische rijders, was het niet verwonderlijk dat er flink wat Vlaams te horen was rond de spectaculaire omloop aldaar. Stijn Matthys diende ter elfder ure forfait te geven, door een voetblessure van co-piloot Niki Debruyne. Robbe de Veene was de invaller van dienst bij Junior Verhelst. Bax-Stupelis, Vanluchene-vd Bogaart en Keuben-Rietman hadden er op donderdag nog een doorgedreven training opzitten in Torcé en Vallée alwaar zij t.g.v. de jaarlijkse internationale wedstrijd aldaar, één, twee en drie werden.  

Onder een loden zon, pakten Hermans-Musset om 15 uur de kopstart in kwalfiicatiegroep A, en daarmee was de race gereden. Dat Hermans haast had was begrijpelijk, want co-piloot Musset wilde na de finish zo snel mogelijk nieuws van het ziekenhuis waar  zijn vrouw aan het bevallen was van hun eerste baby. Een zoon, by the way.  Keuben-Rietman konden lange tijd stand houden op plaats twee, maar zagen gaandeweg Stuart Brown, Etienne Bax en Kert Varik langszij komen. Santermans-Beleckas duelleerden met Compalati om plaats zes, wat uitdraaide in het voordeel van de Italiaan.

Het is een ‘boerenjaar’ voor de Belgische zijspancross liefhebbers : Twee Grand Prix in eigen land (Lommel en Gooik)  , twee Grand Prix bij onze noorderburen (Oldenbroek en Markelo) .  De twee Duitse Grand Prix straks in Strassbessenbach en in Rudersberg kun je nu  ook niet meteen  als ‘ver weg’  bestempelen. En komend weekend  de Franse Grand Prix die wordt verreden in Plomion,  op een enig mooi circuit amper 20 kilometer voorbij de Frans-Belgische grens , met bierstadje Chimay binnen handbereik. Wat wil een mens nog meer ?  Mooi weer meneer !  Het ziet er naar uit dat dit in orde komt !  En uiteraard . . . onze Belgen die gaan knallen meneer ! Dat doén ze toch al, of is het u misschien ontgaan dat M. Vanluchene-B. vd Bogaart, D. Sanders-L. Kunnas en A. Dierckens-R. Bax momenteel op een resp. tweede, vierde en zesde plaats prijken in de WK tussenstand ! Moet er nog zand zijn ?!  In Plomion in elk geval niet. Dààr is de omloop met zijn grote hoogteverschillen beenhard en met stenen bezaaid! Misschien wel een kolfje naar de hand van thuisrijder Valentin Giraud die blijkbaar zijn opgelopen polsblessure van Oekraïne vlot verteert.

Om vier uur viel het starthek een laatste keer vandaag in Bucha. Dit keer wachtten Bax en Stupelis hun kans niet meer af en namen onmiddellijk de bende op sleeptouw.  Sanders-Kunnas en Hermans-Musset waren de gelukkigen die nog een halve ronde op de ruggen mochten kijken van de koplopers , maar vanaf dan waren Bax & Stupelis definitief uit het zicht verdwenen.  In de derde ronde gleden Hermans-Musset onderuit en konden Davy Sanders op twee en Marvin Vanluchene op drie , en Arne Dierckens die ondertussen op vier was aanbeland, de Belgische krachten bundelen in de achtervolging.  Het bracht echter weinig zoden aan de dijk.  Vanluchene-vd Bogaart konden in de vijfde ronde plaats twee overnemen van Sanders-Kunnas  , en kregen dan nog een kleine twintig minuten de tijd om de kloof – die ondertussen in een mum van tijd was uitgegroeid tot achttien seconden -  met koplopers Bax-Stupelis te dichten.   Maar dàt liet een ontketende Etienne Bax niet gebeuren. Integendeel.