Net als zoveel andere sporten, ontsnapt ook de zijspancross dit jaar (opnieuw) niet aan de gevolgen van de Covid 19 – pandemie.  De onlangs herschikte WK-kalender heeft opnieuw een wijziging ondergaan.  De wedstrijd, voorzien voor 11 juli, in het Franse Iffendic, gaat niet door. De  organiserende Bretoense club laat echter wél weten dat er nu al wordt uitgekeken naar het seizoen 2022, om er een WK-wedstrijd te organiseren op het spectaculaire circuit de la Chambre au Loup.  Er blijven aldus voorlopig nog zeven wedstrijden over.  Echter, zolang er niet volop publiek wordt toegelaten op de wedstrijden, kunnen wij ons niet van de indruk ontdoen , dat ook déze kalender nog de nodige wijzigingen zal ondergaan.  Zijspancross – organisatoren beschikken nu eenmaal niet over de gigantische budgetten waar bvb. voetbalpromotoren en wielerpromotoren duidelijk wel over beschikken, en aldus niet wakker hoeven te liggen van de inkomsten van enkele duizenden inkom- of VIP-tickets meer of minder. 

Ook de nog steeds geldende restricties ivm met buitenlandse verplaatsingen blijven overigens onverenigbaar met een WK zijspancross. Als elk teamlid of toeschouwer zich na elke buitenlandse verplaatsing, twee keer moet laten testen én telkens tien dagen in quarantaine moet bij terugkeer, zoals de regelgeving nu voorschrijft, dan lijkt een WK voor dit jaar nog heel veraf.

Een versnelde vaccinatie strategie lijkt ons de enige uitweg om onze geliefde motorsporttak zowel in binnen- als buitenland terug op gang te trekken, maar ook hier loopt overduidelijk niet alles op wieltjes.

Na hun eerste wereldtitel in 1984 , was er geen stoppen meer aan de combinatie Bachtold-Fuss. In 1985 lag het Zwitserse koppel al van meetaf aan op kop.  Er verschenen trouwens alsmaar meer ééncilinder tweetakten op de omlopen, dat jaar.  Bachtold-Füss  verzekerden zich  één wedstrijd voor het einde, reeds van de wereldtitel, in het Oostenrijkse Feldkirch.  De Nederlanders August Muller-Henk van Heek werden tweede ,op een . . .  ééncilinder tweetakt Honda 500 cc,in een VMC-frame.  Slechts één Belgisch team ging de strijd nog aan in het WK van 1985. Daniël van Bellinghen en Karel Torfs werden in hun laatste seizoen op WK-niveau ,op hun zware viertakt tweecilinder Yamaha eervol twaalfde!

Ook in 1986 waren de Zwitsers opnieuw onklopbaar.  Het Zwitserse koppel had zo véél zelfvertrouwen , dat ze reeds vanaf de openings Grand Prix,in Engeland,  aan de start verschenen met achteraan op hun crossbroek de opschriften  ‘hattrick Hansi’ en ‘hattrick Fritz’.  Dàt is pas durven !

Het wereldkampioenschap zijspancross werd in 1980 boven de doopvont gehouden. 2020 had een glorieus jubileumjaar moeten worden voor deze motorcross-discipline, doch het draaide helaas anders uit.  Het jubileumjaar viel in het water en er werd zelfs helemaal géén WK verreden in 2020.  Bij www.sidecarcross.be laten we deze mijlpaal echter niet ongemerkt voorbij gaan,en blikken we geregeld terug op de veertigjarige geschiedenis van het wereldkampioenschap zijspan motorcross.  De eerste wereldkampioene n Bohler-Müller, Van Heugten-Kiggen en Bollhalder-Busser passeerden reeds de revue.   Laatstgenoemden waren de eerste Zwitsers die wereldkampioen werden , in 1982 en 1983. Het was meteen het begin van ruim een decennium Zwitserse machtsontplooiing  in deze spectaculaire MX-discipline.  Bollhalde & Busser deden  in 1984 niet meer mee, en werden opgevolgd door  hun landgenoten Hansi Bachtold en Fritz Fuss, die maar liefst vier jaar naeen de wereldtitel zouden veroveren, op  de legendarische EML – Jumbo tweetakt tweecilinder . Een uniek verhaal.

De Franse zijspancross-scene kreeg de afgelopen jaren zware klappen te verwerken. Zowel Anthony Mecene, de broers Barat, als Valentin Giraud leken in de wieg gelegd om de wereldtop te bereiken. Dat er na vier decennia  WK zijspancross eindelijk es een wereldtitel naar Frankrijk zou gaan de eerstkomende jaren, leek een aan de zekerheid grenzende waarschijnlijkheid.  Helaas, het noodlot besliste er anders over. Zware blessures noopten zowel Mecène,als Barat, als Giraud,vroegtijdig de helm aan de wilgen te hangen. De Franse zijspancross-sport werd op een paar jaar tijd compleet onthoofd,en doet anno 2021 alle moeite van de wereld om terug uit het dal te klauteren. In Frankrijk gaat men er alvast van uit dat er zal gezijspancrosst worden in 2021 !  De Franse federatie FFM stelde reeds het nationale team voor de Sidecarcross of Nations (voorzien voor 2 en 3 okt. 2021  in Gueugnon Dardon ) samen, en bracht haar zes pionnen afgelopen weekend bijeen in het Zuidfranse Tordères, in de buurt van Perpignan, vlakbij de Frans Spaanse grens.  De teams T. Hamard - A. Tourbier, de broers Chanteloup en de piepjonge beloftevolle broers Prunier kwamen er tesamen voor een teambuildingsweekend. Er werd nog niet gecrosst in Zuid-Frankrijk ,maar vooral aan de fysieke paraatheid van de Franse sidecaristen gewerkt.  Franse zijspancrosshoop  dus, in deze onzekere tijden waarbij momenteel nog niemand weet waar het dit seizoen zal naartoe gaan met de motorcross-competities in binnen en buitenland.   De foto's (bij de gele knop Lees meer)  zijn van de hand van Laura Brard.  Waarvoor onze diepste dank ! 

In 2020 was er helemaal géén wereldkampioenschap zijspancross , en niemand weet momenteel  hoe het leven er in 2021 zal uitzien.  In  afwachting publiceerde promotor WSC alvast toch maar een   voorlopige wedstrijdkalender voor volgend jaar, waarop  vreemd genoeg  géén wedstrijd in België is voorzien ! Toch wel bijzonder eigenaardig , vooral als je weet dat we in België met de teams van Marvin Vanluchene,  Arne Dierckens, Davy Sanders en Kristof Santermans maar liefst vier atleten binnen de mondiale top tien ranking hebben staan !  Dan mag je België ,anno 2020 , toch wel een heus zijspancrossland noemen, zo denken wij dan met ons eenvoudig boerenverstand.  Hoog tijd dus om  her en der es ons licht op te steken ivm de voorlopige WK-kalender van 2021 !

2020 ,het had zo’n mooi jubileumjaar moeten worden voor de zijspancross-sport . Veertig jaar wereldkampioenschap zijspancross  !  Men was er in Rudersberg (D) al lang mee bezig om eind september ,t.g.v.de WK-finale aldaar,  deze mijlpaal niet onopgemerkt te laten voorbij gaan.  Helaas , de realiteit draaide helemaal anders uit.  In plaats van een feestelijk jaar, werd het zelfs een jaar zonder wereldkampîoenschap ! Toch willen we bij www.sidecarcross.be deze mijlpaal in de mooiste sport op aarde, niet zomaar laten voorbij gaan. Veertig jaar wereldkampioenen.   Eerder dit jaar belichtten we reeds de allereerste wereldkampioenen R. Bohler – S. Müller (1980) en T. van Heugten – F. Kiggen (1981).  Vanaf 1982 drukten de Zwitsers zwaar hun stempel op dit wereldkampioenschap.  Niet verwonderlijk overigens .  Van 1971 tot 1979 werd aanvankelijk gestreden om het FIM European Championship, en in die negen jaar,gingen maar liefst zeven titels naar Zwitserland,met Robert Grogg (vijf titels) als grootste slokop. Grogg zou er echter , vanaf 1980 dus,niét in slagen om een ‘echte wereldtitel’ te bemachtigen.  De eerste Zwitserse wereldtitel ging , zowel in 1982 àls 1983 naar Emil Bollhalder, op een linkse EML- viertakt tweecilinder Yamaha.

1980 -2020 ,veertig jaar wereldkampioenschap zijspancross .  Het had een groot glorieus zijspancrossjaar moeten worden  .  .  .  De realiteit is echter geheel anders, en het lijkt er zelfs op dat 2020 een waar tragediejaar wordt in de geschiedenis van de internationale zijspancross sport  ! 

Een Chinese vleermuis kreeg  de twijfelachtige eer om het virus Covid 19 aan het licht te brengen, wat er toe leidde dat er in 2020 zelfs helemaal géén wereldkampioenschap werd verreden.  Alsof  dàt nog niet erg genoeg was, verloren we een goeie maand terug onze noorderbuur Rikus Lubbers.  Lubbers werd vierenzeventig, en was in 1971 de allereerste rijder in de geschiedenis die een officiële FIM-titel wist te behalen in de discipline zijspancross.  Het heette toen nog ‘European FIM-Cup’ . Bart Notten, die nog steeds een graag geziene figuur is op vele Grand Prix-wedstrijden was dat jaar de co-piloot van dienst die eveneens met deze titel mag pronken. 

Eerder deze week dan bereikte ons het nieuws van het overlijden van Friedhelm Zabel.  Een man die geschiedenis schreef in de ontwikkeling van de moderne zijspancrosserij.   En vanuit Zwitserland bereikte  ons deze week ook  nog het bericht dat Samuel Haller onlangs is overleden !

Gisteren is op 72-jarige leeftijd ,  vrij onverwacht Friedhelm Zabel (Wiesenburg , Duitsland)   overleden.  Dhr Zabel kan zowat aanzien worden als de ’uitvinder’ van de ééncilinder tweetakt krachtbronnen , die heden ten dage nog volop gebruikt worden als krachtbron in de zijspancrossdiscipline.  De jongste wereldkampioenen (E. Bax en K. Stupelis 2019) verplaatsten zich op een Zabel-krachtbron,  een creatie van de heer Zabel, die in de jaren ’70 werkzaam was als ingenieur in de Maico werkhuizen, waar het roemrijke motorcrossmerk werd vervaardigd. De teloorgang van het Duitse motormerk, begin jaren ’80 ging zowat gepaard met de opkomst van de tweetakt-ééncilinder motorblokken in de zijspancrosserij.   Doordat de tweetakt ééncilinders in de solo-klasse 500 cc door hun overvloed aan PK’s  stilaan onberijdbaar waren geworden, waren er enkele snoodaards die algauw doorhadden dat deze blokken sterk genoeg waren om in een zijspanframe in te bouwen en in de zijspancrossen te gaan wedijveren met de viertakt-tweecilinder Nortons en Yamaha’s  van een kleine 1000 cc,die toendertijd zowat driekwart van het deelnemersveld vormden. 

Het is uiteraard nog steeds de vraag of er in de gegeven covid 19-omstandigheden,  ûberhaupt een nieuw WK zijspancross komt in 2021, maar sowieso zal of zou dit zonder het koppel Vanluchene-vd Bogaart zijn.  Marvin Vanluchene en Ben vd Bogaart hebben vorige week samen aan de spreekwoordelijke tafel gezeten en daar is besloten om eind dit jaar de samenwerking te beëindigen.   Vanluchene en van den Bogaart rijden wél nog samen de ONK finale op 24 oktober in Oldebroek.  Marvin Vanluchene en Ben van den Bogaart vormden samen een bijzonder succesvol team met o.a. een wereldtitel in 2018,een vice-wereldtitel in 2019 en twee Belgische titels.  Het nieuws komt dan ook enigszins als een verrassing.  Over de toekomst van beiden doen uiteraard reeds diverse geruchten de ronde, maar bij www.sidecarcross.be wachten we liever af tot de heren zélf met  meer nieuws naar buiten komen.  Wordt dus binnenkort vervolgd.

Enkele weken geleden startten we op www.sidecarcross.be met de reeks ‘veertig jaar FIM wereldkampioenschap zijspancross 1980 – 2020’ . Het had een memorabel jubileumjaar moeten worden dus dit jaar, maar helaas.  Een memorabel jaar  is het in elk geval wél, want in 2020 wordt er geen enkele Grand Prix verreden en  helemaal géén wereldkampioen gekroond. 

Terug dus naar de beginperiode van het WK,  1980 dus.  De Duitsers Bohler-Müller hadden,  vrij onverwacht, de allereerste wereldtitel ooit in het zijspancrossen behaald.  Hoe dit allereerste ofiiciële FIM WK zijspancross verliep, vindt u terug in één van onze eerdere artikels. Het jaar er op,  in 1981 werd er voor de twééde keer gestreden om de wereldtitel in het zijspancrossen.  Titelverdedigers Bohler-Müller werden, samen met de Zwitserse specialisten Robert Grogg, Emil Bollhalder en Hansi Bachtold tot de titelfavorieten gerekend. Grogg (vijf keer) en Bollhalder (één keer)  hadden in de seventies al wat Europese titels verzameld, en wilden maar al te graag ook es ‘echt’ wereldkampioen worden.  Dat wilde ook Nederlander Ton van Heugten, die in 1975 eveneens al eens Europees kampioen was geworden , toen met Dick Steenbergen als bijrijder.