Het gebeurt de jongste jaren steeds vaker, dat er  benzinetests en dopingscontroles worden uitgevoerd op de WK-wedstrijden.  De dopingscontroles kunnen vanuit FIM worden georganiseerd, of vanuit het plaatselijke dopingagentschap van het organiserende land. Benzinecontroles komen vanuit FIM, en worden pas aangekondigd, vlak voor de start van de wedstrijd, wanneer iedereen zich reeds in het gesloten park bevindt.  Er is dus geen ontkomen aan.  Op de Nederlandse Grand Prix in Markelo (7 juli 2019) werden benzinestalen afgenomen van  de motoren van Kert Varik, Arne Dierckens en Stuart Brown . De uitslag ervan werd nu pas bekend. Twee laatst genoemden gaan vrijuit, bij Kert Varik was de benzine niét conform.  De Estse rijder dient nu zijn behaalde WK-punten aldaar en  zijn prijzengeld opnieuw inleveren.   Varik werd in Markelo een keer zevende en een keer tiende, wat in totaal 25 punten opleverde.  Punten, die Varik nu terug kwijt is.

Het was er vorig jaar al gezellig én druk, en dit jaar steekt organisator Davy Maris nog een tandje bij.  Voor de kleinsten is er een aparte jeugdbaan, én er is ook een springkasteel voorzien.  Op de 'echte' crossbaan kan er naar hartelust gereden, getest, en gebakkenist worden.  Verschillende grote namen hebben reeds hun aanwezigheid bevestigd, maar uiteraard is iederéén die over een zijspan beschikt welkom op deze specifieke zijspancross opstapdag, die zeker en vast géén wedstrijd is, maar een gezellig onderonsje waarbij iedereen die dat wil, kan proeven van de zijspansport op eigen tempo en volgens eigen mogelijkheden, maar waarbij af en toe toch wel es een – al dan niet potentiële – co-piloot op de rooster wordt gelegd en het gas toch es iets verder wordt open gedraaid.  Nieuw dit jaar is dat de kleine tent wordt vervangen  door een heuse feesttent, en dat er na het opstappen een huldiging wordt voorzien voor de top drie van diverse federaties.  Samenwerking tussen de verschillende federaties zal hier dus geen ijdel begrip zijn op deze opstapdag.

Na het vertrek van co-piloot Lari Kunnas naar de Estse hardrijder  Kert Varik, begon voor onze Davy Sanders de zoektocht naar een nieuwe co-piloot voor 2020. De keuze viel uiteindelijk op de Fransman Johny Badaire, die in het seizoen 2018 grote vorderingen maakte aan de zijde van Valentin Giraud, toen diens vaste co-piloot Elvijs Mucenieks uit viel met een zware rugblessure.  Dit jaar echter miste Badaire de seizoenstart aan de zijde van Giraud door een aanslepende knieblessure, en toen de resultaten van Valentin Giraud met nieuwe invaller Andres Haller plots pijlsnel de hoogte in gingen, waren de kansen voor J. Badaire verkeken om zijn plaats aan de zijde van Giraud terug in te nemen. De onlangs vijfentwintig jaar geworden Franse dakwerker Badaire, kwam dit seizoen slechts één keer in actie in het WK, en dat was in het Duitse Strassbessenbach aan de zijde van Daniel Willemsen.  Meer dan één keer een tiende plaats zat er voor dit gelegenheidskoppel niet in toen.

Het was een gigantische domper uiteraard afgelopen zondag voor onze Belgische jongens, toen ze gelijk na de eerste manche al te horen kregen dat beide teams (Vanluchene-vd Bogaart en Dierckens-Bax) gediskwalificeerd werden, en de Belgen aldus in de twee overige manches enkel nog voor spek en bonen mochten mee rijden. What happened ? Dierckens-Bax stelden zich als eerste – België had pole position, weet je wel -  op aan het starthek, Vanluchene-vd Bogaart zouden vanaf de tweede rij starten.  Plots voelt Dierckens dat de gashendle te pas en te onpas blijft hangen, wat mee starten met de bende en verder rijden levensgevaarlijk maakt.  Helder denken op zo’n stressy momentje met vijfentwintig brullende motoren rond je hoofd, het is niet vanzelfspekend.  Dierckens duwt de motor achteruit en op dat moment komt Marvin Vanluchene er aan om zich op te stellen op de tweede rij.   Zowel Dierckens àls een official (!) manen Vanluchene aan om plaats te nemen op de vrij gekomen plaats op de eerste rij, wat de ex-wereldkampioen in de gegeven omstandigheden uiteraard gretig doet.  De rest is gekend : Kopstart voor Vanluchene en reekszege, terwijl Dierckens zich na een pitsbezoek vanuit kansloze positie terug knokt naar plaats vijftien. Onmiddellijk na de finish worden beide Belgen gediskwalificeerd.

Om half vijf moesten de zijspannen voor een laatste keer de arena in Schwedt.  Nederland zat dan eigenlijk al op rozen, maar  voor de twee andere podium plaatsen diende er nog flink gestreden te worden. Ook en vooral omdat noch Engeland, noch  Estland, noch Letland, in zijn sterkste bezetting van start ging.  Dan zag het er voor de Fransen, die slechts zesde stonden, misschien nog iets beter uit voor het startschot af ging.  Voor België gingen Santermans-Beleckas van start vanop de eerste rij. Vanluchene-vd Bogaart moesten het vanaf de tweede rij zien te klaren.  Nederland liet in deze manche nog es duidelijk zien dat er de jongste jaren absoluut  geen twijfel is over het antwoord op de vraag : Welk land is het sterkste zijspancrossland ter wereld ?  Hermans-Kunnas namen de kopstart, en kregen reeds na een halve ronde Bax-Stupelis (vanaf rij twee ! )  mee in hun zog.  Daarna werden de rollen algauw omgekeerd en wonnen Bax-Stupelis overtuigend, met teamgenoten Hermans-Kunnas op drie. 

Spanning was er enkel omtrent de verdere podiumplaatsen, op zeer ruime achterstand weliswaar van de Nederlandse heersers.

De tweede reeks namen Dierckens-Bax de kopstart en konden die plaats, ondanks de druk van Hermans-Kunnas en Brown-Chamberlain tot ruim halfkoers met succes verdedigen.  Brown nam zelfs even de tweede plaats over van Koen Hermans, maar daarna herpakte de Nederlandse kampioen zich en rukte in één keer door naar de koppositie en stond die niet meer af.  Dierckens-Bax werden eervol tweede, voor Van Werven-van Gaalen die verrassend nog Brown-Chamberlain wisten te verdringen van plaats drie.  De goed gestarte Zwitser Marco Heinzer werd vijfde, de Letten Rupeiks-Liepins zesde en de Fransman Hamard zevende.  Engeland, dat na reeks één de tusssenstand leidde, zag zijn tweede rij George Kinge pas als achttiende binnen lopen, en daarmee zijn de Britten uiteraard de leiding kwijt in het tussenklassement.   Een hele sterke prestatie werd afgeleverd door Kristof Santermans-Kostas Beleckas die in de trechter na de start tot stilstand kwamen, en pas als éénentwintigste met ruime achterstand uit het kluwen geraakten. 

Voor twee van de drie podiumkandidaten begon de eerste race al in mineur.  De twee Franse rijders Bastien Thomas en Thomas Hamard, kwamen na de eerste bocht samen tot stilstand, toen vlak voor hun  wielen de Engelse co-piloot Joe Millard uit het bakje tuimelde. En de Belgen . . . , die haalden zelfs de start niet. Dierckens-Bax kregen problemen met de benzinetoevoer aan het starthek, stonden hun plaats op de eerste rij af aan Vanluchene, en konden, na een pitsbezoek met bijna een ronde achterstand aan het karwei beginnen. De Nederlanders , die hadden hun zaakjes alvast het best voor mekaar.  Bax-Stupelis startten als zesde, maar kregen flink wat weerwerk van de voor hen gestart Est Kert Varik en  - alweer – de Tsjech Lukas Cerny.  Tweede Nederlanse equipe Van Werven-van Gaalen volgden goed mee en konden alras hun elfde plek inruilen voor een zevende plaats.  Dierckens-Bax vonden ondertussen, bijna halfkoers, aansluiting met de staart van het peloton .

Na dagen aan een stuk regen voorafgaand aan de sidecarcross of Nations, klaarde vanmiddag de hemel op boven Schwedt en scheen er tijdens de kwalificaties zelfs een lekker herfstzonnetje. Het circuit lag er zwaar, maar goed berijdbaar bij en na de quads, mochten om half twee de zijspannen, die met twaalf landen waren vertegenwoordigd,  voor hun eerste kwali de arena in. Met Bax-Stupelis en Vanluchene-vd Bogaart achter hek, leken we op een clash der titanen te gaan afstevenen, maar daar besliste een Fransman en een Tsjech bijna anders over.  Bastien Thomas – u weet wel die snelle Fransman die er reeds een vijftal jaar maar niet in slaagt zijn carrière op de rails te krijgen  - pakte de kopstart voor Vanluchene-vd Bogaart. De Tsjech Lukas Cerny ging als derde op pad voor Etienne Bax.  Vooraan reden Thomas-Musset, met Vanluchene aan hun achterwiel algauw tien seconden voorsprong bijeen op Cerny die vier ronden lang de aanvallen van Bax & Stupelis kon afblokken.

Een week na de Motorcross of Nations in Assen, is het de beurt aan de sidecars en de quads om de internationale competitie definitief af te sluiten. In onmensellijk zware omstandigheden werden Nederland en België afgelopen weekend bij de tweewielers reeds één en twee en mocht Engeland mee als derde op het podium.  Het zou zondag in het Duitse Schwedt zomaar even ook de uitslag kunnen zijn van de Sidecarcross of Nations. Toch ?  Dat Nederland als titelverdediger , van start gaat als superfavoriet in het zanderige en heuvelachtige Schwedt zal niemand ontkennen.  Bax-Stupelis en Koen Hermans – in Schwedt rijdend met Lari Kunnas – zijn de nummers één en drie van de world ranking 2019.  Gert van Werven, die in de zandomloop van Schwedt een goeie bondgenoot vindt, heeft ex wereldkampioen Kenny van Gaalen aan zijn zijde, en werd nà E. Bax en K. Hermans toch maar mooi derde in het Nederlands kampioenschap.  Bovendien kan Oranje, na de stunt van hun landgenoten Herlings, Coldenhoff en Vlaanderen vorige zondag, het zich niet echt permitteren om met minder dan een gouden medaille huiswaarts te keren.  Winnen is aldus de enige optie voor onze noorderburen. Een land dat in één en hetzelfde jaar zowel de MX of Nations àls de SMX of Nations op zijn naam schrijft , het zou een nooit eerder geziene stunt kunnen zijn !

Na de VLM-wedstrijd in Reet eerder al, werd vanavond ook beslist om de MCLB-BMB wedstrijd van morgen in Deerlijk te annuleren. De organisatoren hebben alles in het werk gesteld om de wedstrijd alsnog te laten doorgaan, maar de hevige regenval van vanavond en de erbarmelijke weersvoorspellingen voor morgen , hebben er anders over beslist.  Dat betekent meteen dat de laatste proef om het Belgisch kampioenschap niet wordt verreden. Gelukkig werden er eerder dit jaar reeds drie wedstrijden verreden - nog steeds het regelmentaire minimum voor een geldig Belgisch kampioenschap - en kunnen Marvin Vanluchene en Ben van den Bogaart zich vandaag al officieel de nieuwe Belgische kampioenen zijspancross 2019 noemen. Voor Marvin Vanluchene zijn tweede Belgische titel, voor Ben van den Bogaart zijn zesde al. Daarmee wordt Ben vd Bogaart meteen de op één na meest succesvolle co-piloot ooit uit de Belgische zijspancross-geschiedenis. Jean Van Tongelen wist eind jaren '50 en in de sixties zeven Belgische titels in de wacht te slepen, telkens aan de zijde van Leon Liekens.  Raf D'Hollander werd, samen met rijder Daniel van Bellinghen tussen 1978 en 1982 vijf keer op rij Belgisch kampioen. Aan die reeks kwam abrupt een einde doordat er van1983 tot 1991 géén Belgisch kampioenschap zijspancross meer werd georganiseerd, wegens . . . te weinig interesse.  Op dat vlak is er alvast weinig veranderd vergeleken met veertig jaar geleden dus. 

De annulatie van zowel Reet als Deerlijk, betekent niet dat er morgen in België niet wordt gezijspancrosst.  VMCF organiseert in Veulen, en daar gaat volgens de laatste berichten de wedstrijd morgen zeker door.