Er viel ook flink wat internationaal  nieuws te rapen, afgelopen zaterdag in Houtvenne. Marvin Vanluchene had géén motor en géén crosskleren bij,maar had wél belangrijk nieuws meegebracht naar Houtvenne ! Op zaterdagavond, tijdens de huldiging van de zijspancross -kampioenen , kondigden M Vanluchene en  Davy Maris, de zaakvoerder van VMC Sidecar Service,  tesamen aan  dat de bronzen WK medaille-winnaar van 2022 volgend seizoen opnieuw ‘thuis’ komt  en zich net als in 2018 – het jaar waarin Vanluchene wereldkampioen werd – zal  verplaatsen op een VMC  frame, en aldus opnieuw kiest voor het Antwerpse Berlaar – alwaar VMC  Sidecar Service gevestigd is – als thuisbasis.

WSP en VMC  zijn de twee meest voor de hand liggende keuzes  als framemerk in de zijspancrosserij,en met zijn keuze voor VMC  keert  Marvin Vanluchene – tot nader order nog steeds de jongste wereldkampioen ooit – na vier jaar onderbreking, nu terug naar het merk waarmee hij in 2018 wereldkampioen werd.

Ondertussen zet ook onze jonge Belgische talentvolle co-piloot, Robbe de Veene volgend jaar een flinke stap voorwaarts.

Dat Koen Hermans in 2023 niet meer zou samen rijden met Nicolas Musset wisten we al.  En dat Ben vd Bogaart in 2023 niet meer aan de zijde zou staan van Gert van Werven wisten we ook al. Het logische gevolg werd vandaag officieel aangekondigd door team Hermans, via een facebook  clipje , het favoriete medium van de huidige generatie zijspancrossers.

Koen Hermans,die straks in januari zesentwintig jaar wordt, behoort reeds een vijftal jaar tot de wereldtop, en was al een paar keer dicht bij de wereldtitel. Het afgelopen seizoen was er eentje met hoogtes en laagtes . In de openings Grand Prix al,in Markelo, kreeg Hermans startverbod van de wedstrijddokter,na een kwalijke val tijdens de vrije trainingen, waardoor de blonde Nederlander al meteen zo goed als kansloos was voor de wereldtitel. Hermans & Musset revancheerden zich daarna op schitterende wijze door half  mei  de GP van Tsjechië,in Loket, op hun naam te schrijven.

Dat Hermans in 2023 een nieuwe  gooi wil doen naar de wereldtitel staat als een paal boven water. En voor deze klus is nu Ben vd Bogaart aangetrokken.

In navolging  van D Sanders – L Rostingt krijgen we er in 2023 een  tweede Franco-Belge equipe bij in het WK zijspancross.  Marvin Vanluchene  gaat het WK-avontuur 2023 tegemoet geassisteerd door de Franse topper Niccolas Musset.  Musset , vroeger het vaste maatje van  Valentin Giraud,is reeds verschillende jaren een  gerespecteerd en gewild co-piloot ,en behaalde aan de zijde van Etienne Bax reeds twee wereldtitels (2017 en 2021) . Marvin Vanluchene werd wereldkampioen in 2018,en draagt nog steeds de titel van jongste wereldkampioen ooit in de zijspancross. De jaarlijkse stoelendans in het zijspancrossmilieu  is aldus opnieuw op  gang gekomen,en we wachten met spanning af welke de volgende nieuwe combinatie wordt  die officieel bekend gemaakt wordt.

Bij de gele knnop ‘Extra’ de mededeling van het team Vanluchene omtrent de nieuwe samenwerking met Nicolas Musset.

België strandt op één puntje van het podium.

De laatste reeks werd de clash der titanen met de nummers één, twee en drie uit de WK eindstand aan de start.  Varik-Kunnas gingen als snelsten van start,maar werden al na twee ronden afgelost door Bax-Cermak.  Vanluchene-Bax,als vijfde vertrokken wilden de trein niet missen en  rukten in de vierde ronde op naar plaats twee.  Daarna denderden E. Bax ,M. Vanluchene en K. Varik rondenlang op  een zakdoek over het circuit ,en na een kwartier wist de Belg binnendoor te glippen en de leiding te veroveren. Niet voor lang echter , want wereldkampioen Bax liet dit niet zomaar over zich heen gaan en een halve ronde later waren de rollen terug omgekeerd,en trokken leiders Bax-Cermak een gaatje van een vijftal seconden, wat volstond voor de zege.

In de tweede manche kneep Oranje definitief iedereen de keel dicht, weliswaar with a little help from . . .  een Belg . Robbe de Veene , die was opgeroepen door Koen Hermans om Nicolas Musset te vervangen, gaf  bij zijn eerste optreden op het hoogste niveau meteen zijn visitekaartje af. Alsof ie nooit iets anders had gedaan assisteerde de Veene aan de zijde van Hermans op perfecte wijze,en nadat beiden de kopstart hadden gepakt,waren ze alras uit het zicht van de concurrentie verdwenen, die hen daarna niet meer hebben terug gezien tot na de finish. Applaus op alle banken dus voor onze jonge talentvolle Belgische co-piloot Robbe de Veene.  Onze landgenoten Van Daele-Soenens waren als tweede gestart en boden flink weerwerk tegen de druk van Varik-Kunnas en Brown-Chamberlain,die ze na een viertal ronden toch moesten laten passeren. Ondertussen waren ook Van Werven-vd Bogaart aan het oprukken, en toen die halfkoers door stootten naar de vierde plaats was het Nederlandse succes, samen met de zege van Hermans-de Veene,compleet. In de tweede koershelft werden Van Daele en Soenens ingehaald door een achtervolgend pelotonnetje met oa. Gordejev,Wilkinson en Rupeiks.

De wedstrijd kende een verrassende start met eerst Brown-Chamberlain als koplopers, die op ’t eind van de eerste ronde werden afgelost door de lokale man Lukas Cerny.  Vier ronden lang bleven Cerny-Chopin aan de leiding, met vlak achter zich Brown-Chamberlain, Heinzer-Betschart en Van Daele-Soenens.  Niet de namen die je meteen voorin zou verwachten. Vanaf de vierde ronde gooiden Vanluchene-Bax,gestart vanaf de tweede rij en ondertussen op plek zes aanbeland,de knuppel in het hoenderhok. Erop en erover zo dacht Marvin Vanluchene en iets voor halfkoers lag de leiding in Belgische handen.  Het tweede Belgische koppel Van Daele-Soenens had tegen dan jammer genoeg zijn goeie uitgangspositie kwijt gespeeld wegens pech (achterste rempomp er af gereden en benzinetoevoer problemen)  en was uit de wedstrijd verdwenen.  Brown-Chamberlain hielden koppig stand op plek twee ,terwijl Bax-Cermak – onderweg  véél werk gehad met het opruimen van de Zwitsers Heinzer-Betschart  - als derde binnen liepen,voor Marco Heinzer.  Van Werven-vdBogaart zorgden voor een tweede sterk Nederlands resultaat door als  vijfde te finishen. Lielbardis-Beleckas , die in de start ternauwernood recht bleven,werden zesde. 

Met precies vijftien aangemelde landen moest er op zaterdag niemand afvallen , en kregen we telkens een mooi gevuld starthek tijdens de reeksen.  Drie reeksen met telkens één rijder van elk land , en de twee beste resultaten worden in aanmerking genomen voor de startopstelling van morgen. Simple comme bonjour . Iets over half twee ging de eerste manche van start,onder een stralende herfstzon, op een perfect geprepareerde omloop. Na de overwinning van landgenoot Randy Naveaux bij de quads, wilde Marvin Vanluchene niet onderdoen en koos resoluut voor de kopstart, voor Etienne Bax.  Beiden zonderden zich algauw af van de rest van het peloton , en denderden met zijn tweetjes – of beter gezegd viertjes – als aan een touwtje over het snelle circuit.

Komend weekend wordt in het Tjechische Kramolin,het internationale zijspancross seizoen afgesloten. Dit gebeurt traditiegetrouw met de Sidecarcross of Nations die er, na twee magere corona jaren, terug helemaal bovenop is ! Vijftien landen hebben zich aangemeld,met elk drie zijspanrijders, waarvan er telkens twee in de arena verschijnen. Drie heats van dertig teams dus op zondag, en daarmee zijn beide startrijen volzet.  Bij de quads hebben zich zeventien landen aangemeld,zodat er ’s zaterdags tijdens de kwalificaties, twee zullen moeten afvallen.

Uiteraard is Nederland opnieuw topfavoriet voor deze prestigieuze landenwedstrijd , om zichzelf op te volgen. Als je de nummers één,vier en vijf uit de WK-eindstand kunt opstellen , dan ben je eigenlijk onklopbaar. E. Bax – O. Cermak, G. van Werven-B. vd Bogaart, en K. Hermans die in Kramolin onze eigen Robbe de Veene  aan boord heeft ,kunnen dus met een gerust hart afreizen. Voor België liggen de zaken anders.  De afgelopen drie edities van deze SMX of Nations slaagde team Belgium er geen enkele keer in om aan de broodnodige vijf resultaten te geraken , en eindigde telkens helemaal aan de staart.  Hoog tijd dus om het roer om te gooien !

Het was eigenlijk al voorzien voor twee jaar geleden, deze parade van vroegere WK zijspankampioenen ,toen men in september 2020  veertig jaar wereldkampioenschap zijspancross (1980 – 2020) extra in de kijker wou plaatsen.  Covid 19 besliste er toen anders over, en ook vorig jaar werd er om dezelfde reden opnieuw niet gecrosst in Rudersberg. Dit jaar was het wél raak, al probeerde het weer er dit keer nog een stokje voor te steken. Het initiatief om veertig jaar WK zijspancross in de kijker te plaatsen kreeg er afgelopen weekend trouwens nog een extra dimensie bij : De organiserende club MSC Wieslauftal bestaat dit jaar maar liefst zeventig jaar, en  er werd afgelopen weekend voor de zestigste keer een motorcross wedstrijd georganiseerd Am Königsbronhof. Een driedubbel jubileum als het ware.  Mona Bauer, gepokt en gemazeld in de zijspancross, had mee haar schouders onder dit initiatief gezet, en was er in geslaagd om heel wat  WK-toppers naar Rudersberg te krijgen.  De voorziene zaterdagse trainingen vielen in het water, en de voorstelling van de ‘old stars of sidecarcross’ , werd verplaatst naar zaterdagavond in de feesttent.

Een schot in de roos, zo zou achteraf blijken.

Het waren verrassend Brown-Chamberlain die de holeshot pakten in reeks twee,voor Bax-Cermak en Vanluchene-Bax, die in de derde ronde door stootten naar de koppositie, en Bax-Cermak meenamen aan hun achterwiel. Stu Brown, terug gezakt naar drie,viel een ronde later uit. Vooraan legden Marvin Vanluchene en Robbie Bax er duchtig de pees op en liepen algauw een goeie tien seconden weg van Etienne Bax ,die op plek tweeduidelijk eieren voor zijn geld koos.  Iets voor halffkoers slaagde Kert Varik er in om zich op plek drie te nestelen, maar daar eindigde de hoop voor de sympathieke Est.  Dichter bij Etienne Bax komen lukte niet. Integendeel.  Varik raakte steeds verderop en werd in de slotminuten zelfs nog voorbij gestoken door een niet afgevende Veldman-Janssens die finaal derde werden. Varik-Kunnas liepen even later als  vierde binnen. Tegen die tijd waren Etienne Bax en Ondrej Cermak al uitbundig aan het vieren dat zij de nieuwe wereldkampioenen waren.  De Grand Prix zege voor Vanluchene-Bax dus, de wereldtitel voor Bax-Cermak.