Hoe spelen ze het toch allemaal klaar  in Oostrozebeke ? Eerst wordt er een prachtig glimmend reuzegroot zijspancrossmonument neer gepoot op een compleet vernieuwd rond punt langs een drukke verbindingsweg aldaar.  En nu komen de grootste en jongste zijspancrosstalenten die deze sport ooit heeft gekend, komend weekend afgezakt nar het Westvlaamse Mekka van de motorcross.  Bravo MC De Verre Ginstecrossers !  De tweeling Daniels en Bruno Lielbardis zullen er een heenreisje van meer dan tweeduizend kilometer hebben opzitten, wanneer zij vanuit hun thuisbasis Madona in Letland, straks in Oostrozebeke zullen arriveren. Als dàt geen passie voor je sport is, dan weten wij het ook niet meer.

Ze werden pas in juli achttien jaar, de twee Letse wonderboys ,die de zijspancross sport een enorme nieuwe frisse boost geven, en terug heel wat Letse motorcrossfans naar de Europese motorcross-omlopen weten te trekken.  Al die Letse vlaggen langs de WK-circuits de afgelopen maanden, we waanden ons zowaar terug in de hoogdagen van dat andere Letse legendarische koppel Kristers Sergis en Artis Rasmanis, dat rond de eeuwwisseling maar liefst vijf keer wereldkampioen werd.

Ooit een Grand Prix – een wedstrijd meetellend voor het wereldkampioenschap – winnen, het blijft voor de meeste motor - & zijspancrossers bij een droom. Slechts voor enkelingen  wordt de droom ook werkelijkheid. En voor uitzonderlinge enkelingen herhaalt deze droom zich zelfs meer dan eens. Het verdween afgelopen weekend een beetje tussen de plooien van de overvloed aan sportieve gebeurtenissen , maar onze Belgische zijspancrosser Marvin Vanluchene vierde zondag in het Duitse Strassbessenbach zijn vijfentwintigste Grand Prix overwinning. Met deze vijfentwintig zeges,en zijn twee reeds behaalde wereldtitels is de Oostrozebekenaar al een tijdje Belgisch beste zijspanrijder ooit ! Bij de gele knop ‘Extra’ ziet u een compilatie van Vanluchene’s overwinningen en de vier co-piloten die hem daarbij hielpen. We geven u graag nog een lijstje mee met de top tien van de meest succesvolle WK-rijders ooit, waarin Marvin Vanluchene nu op plaats vier prijkt . Bij ‘Lees Meer’ , dus.

Een Grand Prix vol emotie en onverwachte omwentelingen. Vreugde en verdriet  , succes en verlies, drama en geluk , alle ingrediënten waren opnieuw aanwezig en zorgden ervoor dat Strassbessenbach  er– alweer – eentje was om nooit te vergeten. 

Hermans en van den Bogaart die wegens een gebroken ketting in heat één, nu stilaan moeten gaan hopen op een wonder om alsnog wereldkampioen te kunnen worden.  Tim en Sem Leferink, de winnaars van heat één, die in de herneming niet meer kunnen starten wegens te diep gegaan in de verzengende hitte.  Van Daele en vd Putten die – de pijn van Iffendic verbijtend – zich op zaterdag nog op sublieme wijze weten te kwalifceren , maar op zondag alsnog moeten afhaken omdat de pijn tijdens het rijden ondertussen niet meer te harden is . De piepjonge Boyd Verhees en onze landgenoot Arne Vanhamel,die  de kwalificatie – het scheelde slechts één keertje ogen knipperen – nipt aan hun neus zien voorbij gaan. Locals Patrick Hengster en Celina Jahn die hun reserve startplaats op zondag niet kunnen verzilveren wegens een crash in de slotminuten van de zaterdagse Last Chance met een gebroken sleutelbeen tot gevolg.  Onze  Kim de Cock en Stijn De Vylder  die –met véél te weinig wedstrijdkilometers op de teller – vanaf de tweede rij twee keer een wereldstart lukken ,in beide manches alsnog de hitte het hoofd bieden en dit finaal beloond zien met drie WK-punten.  Davy Sanders, die na een eerste seizoenshelft vol kommer,kwel en tegenslag ,opnieuw de rug recht , zowel op zaterdag àls op zondag comfortabel de punten bijeen fietst,en plots opnieuw op plek acht prijkt in de WK-tussenstand. Wilkinson en Millard , eindelijk es gespaard van pech,die op een on-links circuit, toch het dagpodium halen.  En natuurlijk Marvin Vanluchene en Glenn Janssens , reeds weken kampend met enkele vervelende blessuurtjes, die via twee berekende tweede plaatsen opnieuw aan het langste eind trekken en hun WK-voorprong verder uitbouwen. Een weekend bol van de onverwachte wendingen dus.

Onze Braïn ,na een slopende kwalificatiedag – als je twintig keer op een dag de Bessenbachse Auf dem Sattel heuvel wil op en aflopen, dan maak je het jezelf natuurlijk niet makkelijk – reeds vroeg de bedstede opgezocht zaterdagavond, om ’s zondags terug topfit te zijn  ,  bezorgde ons nog een extra fotogalerij van de beide WK-manches op zondag. Enjoy it, bij onze gekende gele knop ‘Lees meer’.

Onder het toeziend oog van de crème de la crème uit de Duitse zijspancrossgeschiedenis , met o.a. Michael Garhammer, Ralf Haas , de familie Peppinghaus, Walter Netterscheid,  Wolfgang Kuhn ,Dietmar Schmid, Aloïs Wenninger en vele anderen , ging heat twee om vier uur van start. Zonder de winnaars van de openingsheat wellswaar ! Co-piloot Sem Leferink had in de eerste manche tè diep in zijn krachtenarsenaal moeten putten, diende na de finish verzorgd te worden door de medische diensten en was niet meer in staat om nog van start te gaan in de finale. Van de hemel naar de hel, heet zoiets dan.  En zo bleven ze nog met zevenentwintig over voor de tweede en beslissende race van de dag. 

Hermans-vd Bogaart pakten de holeshot met Vanluchene-Janssens op twee. De Esten Gordejev-Nitsoo  voerden het achtervolgend peloton aan. Vooraan zonderden de twee koplopers zich al snel af en er ontstond een mooi duel , dat echter slechts een vijftal ronden duurde. De Belgen prikten een paar keer, maar lieten dan de Nederlanders gaan, zich realiserend dat een tweede plaats voor hen ruim voldoende was voor de dagzege. En zo geschiedde. Hermans-vd Bogaart de reekszege, met ruime voorsprong. Vanluchene-Janssens tweede, én een nieuwe Grand prix zege voor het Belgische koppel. En dàt op de Belgische nationale feestdag !

Het weer in Beieren was  nog steeds drukkend warm  met soms es een voorbijtrekkende wolk waar af en toe wat heel lichte afkoeling uitviel. Enkele druppels,veel stelde het niet voor. Voor de start van de race waren we al twee deelnemers kwijt : Jason Van Daele (nog te veel blessurelast van de crash van vorige week in Frankrijk) en Daniel Willemsen (polsblessure bij co-piloot M. Gabor). Ook van de twee reserven kon er slechts één deelnemen , nl.  Hoffmann-Zimmermann. De andere, Patrick Hengster en Celina Jahn,  waren ’s zaterdags,in de Last Chance,in een ultieme poging om hun positie nog te verbeteren , zwaar gecrasht waarbij rijder Hengster zijn sleutelbeen brak.

Het was Nederland aan de top met de broers Leferink als kopstarters en Hermans-vd Bogaart die op plek twee al meteen de aanval openden op de koppositie. Dat duurde zo’n ronde of vier,maar de broers gaven geen krimp. Na tien minuten kregen de Leferinks zelfs volledig vrije baan .  In één van de afdalingen ging de ketting van Koen Hermans stuk , en was het game over voor  de pechvolle Hermans & vd Bogaart.

Als een jonge hinde, zo fris en fluks stormde onze Braïn vandaag wel tien keer de steile hellingen in Strassbessenbach op en af, zwaar beladen met allerhande fotografisch materiaal. Het resultaat mag er dan ook opnieuw wezen, zo kennen we hem,onze topper  Braïn. Een extra fotogalerij van de kwalifcaties kun je bewonderen bij de gele knop 'Extra'. 

Met zesenveertig aanwezige teams en de zon die ongenadig de zomertemperatuur boven de dertig graden joeg, werden de plaatsjes voor de eigenlijke Grand Prix van morgen, duur verkocht vandaag. Dat hadden de Oostvlamingen Kim de Cock en Stijn de Vylder zich goed gerealiseerd en onder het motto ‘beter voorkomen dan genezen’ gingen zij als een raket van start ,in tweede (!) positie,  aan het achterwiel van holeshotters Vanluchene & Janssens. Twee Belgische koppels  ‘in der Spitze’ – zoals de Duitse speaker het verwoordde – met daarachter de broederparen Prunier en Leferink en op vijf nog een Belgisch team, nl. D. Sanders – J. Vincent.  Wat een weelde, wat een luxe !

Vanluchene-Janssens werkten zich meteen los en maakten er een onbetwiste start-finish zege van. De Pruniers volgden op veilige afstand op  twee, met kort daarna de Leferink family. Sanders-Vincent rekenden op plek vier af met de van ver teuggekeerde Britten wilkinson-Millard, en mogen alvast twee WK-punten bijschrijven op hun conto .

Het WK circus strijkt komend weekend neer in het Duitse Strassbessenbach, waar de lokale motorcrossclub aan zijn zevenenvijftigste levensjaar bezig is ! Op het schitterende , heuvelachtige circuit ‘Auf dem Sattel’  ,vlak naast de plaatselijke voetbalvelden -  kun je ’t je inbeelden in België ? – wordt de achtste Grand Prix van het seizoen verreden ,alvorens er een zomerpauze volgt van zeven weekends .  Dit grote gat in de competitie wordt gelukkig onderbroken op 11 augustus, wanneer de internationale zijspancross-elite afzakt naar ons eigen Oostrozebeke, voor de internationale zijspancross aldaar.

Ondertussen wonnen dit jaar de Letse wonderboys Daniels en Bruno Lielbardis reeds drie WK-wedstrijden.  Ook Vanluchene-Janssens hebben er drie achter hun naam. De Franse Prunier-broers wonnen er één. Logisch dan ook, dat dit de drie equipes zijn momenteel de ranking aanvoeren,met de Belgen op kop ! Dit betekent achter niet dat we de winnaars voor komend weekend enkel bij dit drietal moeten zoeken ! Integendeel !

Vanuit het midden van het starthek waren het Van Daele & vdPutten die hun VMC-Zabel scherp naar de kopstart stuurden voor- alweer verrassing alom – Hamard-Hupon en Vanluchene-Janssens.  De Fransman werd al in de eerste ronde opzij gezet,en de Westvlamingen Jason Van Daele en Marvin Vanluchene trokken samen op pad. Koploper Van Daele joeg het tempo flink de hoogte in, en na drie ronden hadden de beide Belgische equipes al tien seconden voorsprong op een achtervolgend groepje dat nog steeds,op haren en snaren, werd aangevoerd door de Fransman Thomas Hamard,die met Tim Prümmer,Brett Wilkinson, Tim Leferink, de Pruniers , de Lielbardissen, Koen Hermans en Davy Sanders niet de eersten de besten aan zijn broek had hangen.

Consternatie in ronde vier toen,kort nadat Vanluchene en Janssens de koppositie hadden over genomen , tweede man Jason Van Daele in een tricky afdaling kopje over ging,en even buiten westen was. In dezelfde ronde trokken de Leferink-broers de pits in voor een noodherstelling en vielen terug naar plaats tweeëntwintig.

Voor het oog van een zeer talrijk opgekomen publiek en onder een stralende zomerzon  gingen onze landgenoten Vanluchene en Janssens - voor ’t eerst dit seizoen - als fiere WK-leiders van start. En dàt leverde meteen de kopstart op voor de red plate holders, die werden achterna gezeten door Tim Prümmer, de Prunier-broers, Brett Wilkinson, de Leferink-broers en opnieuw verrassend de broers Carcreff. De Lielbardis-boys  begonnen er aan als achtste , Koen Hermans als tiende. Vooraan gingen Vanluchene en Janssens geweldig tekeer , en toen Prunier in de derde ronde kon doorstoten naar plek twee, waren de Belgen al bijna tien seconden weg. En daar kwam het eerstvolgende kwartier geen verandering in. De wedstrijd leek muurvast te ziiten , tot in de laatste tien minuten de Franse broers stevig begonnen knagen aan hun achterstand, luid aangemoedigd door duizenden uitzinnige roepende en schreeuwende Franse supporters.