Tien sidecars achter het starthek in Retie,en daar moeten we, anno summer of ’22 , méér dan tevreden mee zijn.  K. Van Vaerenbergh – D. van Dijk waren de gastrijders van dienst ,en dat hebben ze geweten in Retie,zowel op, als nààst het circuit. Als G. Janssens en D. Goris op het appèl verschijnen en hun motor uitladen, dan weten de andere equipes meestal al hoe laat het is bij de VLM-federatie.  En dat was gisteren niet anders in Retie,waar MX Retie had gezorgd voor een prachtige organisatie en een prima onderhoud van de baan,zodat stofontwikkeling tot een minimum beperkt bleef.  Jansens-Goris wonnen aldus opnieuw beide manches ,het  was nog even spannend en dringen geblazen bij de start van heat twee, maar uiteindelijk vond Nick Janssens  toch vlotjes zijn weg naar de dubbelzege .

Twee organisaties in België komend weekend ! MCLB trapt, na een weekje onderbreking, opnieuw de motoren aan op het gekende Mendonk circuit in Wachtebeke,dat onder de kundige leiding van Claude Maertens en zijn MC Kweetetnie equipe een complete make-over onderging,en er beter en mooier dan ooit voorheen bij ligt.  GPS : Mendonk,9185 Wachtebeke. MC Hanenberg staat in voor de jaarlijkse  VLM klassieker in Retie. GPS : Duinberg, 2470 Retie.

In het buitenland wordt er in het Italiaanse Cingoli gestreden om de punten voor het nationale kampioenschap,zowel bij de sidecars als bij de quads.   De wedstrijd wordt verreden onder de noemer ‘memorial Conor Smith’ , de Engelse quad-rijder die in oktober 2013 in Cingoli dodelijk verongelukte  tijdens de Quads & Sidecarcross of Nations in Cingoli. De prachtige crossodromo in Cingoli is gelegen aan de Via Cappuccini, 62011 in Cingoli, Italië.

En komende donderdag is het quatorze juillet, en dan weet je het wel . . .

Het was een schril contrast met een week eerder in Lommel,  waar in totaal ruim tachtig zijspanteams  (Grand Prix en nevenreeksen) aan het werk waren,en er gisteren in Tessenderlo slechts . . . vier aan de start stonden.  Janssens-Goris hadden hun motor nog es van stal gehaald, en dan weten de anderen meestal al hoe laat het is. De regerende VLM-kampioenen wonnen dan ook de beide manches,telkens voor Briers-van de Plas en Segers-Verlinden. Baetens-Baetens waren de ongelukkigen die naast het podium vielen.  Onze man François smeet zich desondanks ,voor de volle honderd procent,en keerde huiswaarts met flink wat foto’s.  En kom nu asjeblief niet af met de opmerking    ‘’t Zijn precies nogal vaak dezelfden die er opstaan hé’ ! ?’ 

Ook bij VMCF werd er, net als een paar weken geleden, gezijspancrosst op en rond ’t Fort van Koningshooikt.  Hier stonden er acht teams aan de start.

Bij de start van reeks twee vlogen Varik &Kunnas net iets te enthousiast de eerste bocht in en doken Bax-Cermak binnendoor de openstaande deur in naar de koppositie. De regerende wereldkampioen hield er in de openingsronden een verschroeiend tempo op na,nam feilloos alle dubbel – en triplejumps en had na drie ronden een achttal  seconden voorsprong op Varik-Kunnas en Vanluchene-Bax die geen antwoord hadden op deze machtsgreep. De toestand stabiliseerde zich en de posities zaten muurvast.  Halfkoers moest Vanluchene op plaats drie, de voor hem uit rijdende Kert  Varik beetje per beetje laten gaan. Koplopers Bax-Cermak zagen in de tweede koershelft  Varik-Kunnas voorzichtig dichterbij komen,doch de Est en de Fin kregen het gat met de leiders nooit gedicht.

Bax-Cermak wonnen met tien seconden voorsprong op Varik &Kunnas.  Nog es tien tellen later bolden Vanluchene-Bax over de meet.

De temperatuur was gelukkig opnieuw menselijk vandaag in Lange en een nachtelijk regenbuitje had ervoor gezorgd dat het perfect onderhouden circuit er weer in prima conditie bij lag.  Keuben-Beleckas (pols gebroken) en Julian Veldman (sleutelbeen gebroken en klaplong) waren er vandaag niet meer bij.  Gelukkig waren co-piloten R. Lebreton en N. Musset ondertussen, na een ommetje langs Boedapest,  in Lange gearriveerd en kregen zij van de FIM, na een extra  jury zitting,   de uitzonderlijke gunstmaatregel van de  ‘force majeure’  toegekend. Willemsen-Lebreton en Hermans-Musset reden de warm-up op zondagochtend en mochten alsnog  - weliswaar als laatsten – mee aanschuiven aan het starthek.

Dit was voor Koen Hermans geen onoverkomelijk probleem want hij kwam als vijfde de eerste bocht uit,na koplopers Bax-Cermak, Vanluchene-Bax, Varik-Kunnas en Heinzer-Betschart. Ook Van Werven, Willemsen en Wijers zaten goed mee voorin.

Met slechts negentien teams aan de start – waarschijnlijk komen er morgen nog twee bij – werden de kwalificaties verreden in twee reeksen van respectievelijk tien en negen rijders.  De baan was perfect geprepareerd en de omstandigheden waren zomers. Bax-Cermak namen het eerste pelotonnetje van negen rijders in groep A op sleeptouw, en daarmee was de wedstrijd eigenlijk al gereden.  Veldman-Janssens  kwamen dwars te staan op één van de vele jumps, en kwamen bij de landing ten val.  Ook Vanluchene-Bax die volgden in het wiel  kwamen tot stilstand.  Julian Veldman kon , wegens een pijnlijke schouder, de race niet meer verder zetten, en diende verzorgd te worden door de medische diensten.   Vanluchene-Bax hervatten de race als negende  en knokten zich tegen halfkoers terug naar plek twee.  De derde plek ging naar de jonge Brit Dan Foden. Spannend was het tot op de finish omtrent plek vier, waar Wijers-vd Putten alles uit de kast moesten halen om vd Lagemaat-de Veene en de Zwitsers Heinzer-Betschart voor te blijven. Peter-Debruyne volgden op respectabele afstand op plek zeven. De Van der Veldt broers werden achtste.  

Eenzelfde scenario kregen we in goep B,waarin locals Varik-Kunnas de kopstart pakten.

Met – voorlopig – tweeëntwintig aanwezige teams in het prachtige Lange ,is de opkomst niet echt overweldigend, om het zacht uit te drukken. Wegens allerlei onvoorziene troubles in luchtvaartland , was het voor sommigen niet makkelijk om in Lange te geraken, maar als je aan dit soort competities deelneemt – het heet nu eenmaal ‘wereld’kampioenschap – dan mag je je af en toe aan onvoorziene omstandigheden verwachten.  Je kunt nu eenmaal niet alles zelf in de hand hebben in het leven. Enkele creatievelingen (o.a.Ben vd Bogaart,Robbe de Veene, Niki Debruyne ) vonden vrijdag in allerijl een noodoplossing om alsnog op vrijdagavond in Estland te geraken.  Davy Sanders’ co-piloot,Luc Rostingt arriveerde langs tal van omwegen zaterdagochtend om vijf uur op het circuit. Ruim op tijd dus.   Twee andere Fransen, Nicolas Musset en Rodolphe Lebreton zullen pas in de loop van zaterdagavond arriveren.  Hun respectievelijke rijders Koen Hermans en Daniël  Willemsen brachten zaterdagochtend tijdig alle administratieve en technische keuringen in orde, en FIM  geeft hen de gunst om zondag alsnog aan de Grand Prix te kunnen deelnemen, weliswaar als laatsten hun plek aan het starthek kiezend. Nog meer troubles, iemand  ? Jake Brown en entourage kozen ervoor om thuis te blijven,nadat hun vlucht vrijdagochtend onverwacht werd geannuleerd.  Justin Keuben’s pas herstelde co-piloot Dion Rietman blesseerde zich in Lommel opnieuw,aan de voet dit keer, en wordt in Lange vervangen door Kostas Beleckas, wiens rijder Tim Leferink zich vorige week in Lommel eveneens blesseerde.  

De WK-rijders zijn dit weekend aan de slag in Estland,op  de magnifieke Lange Motokeskus  site, waar  er naast een permanent motorcross circuit ,met alles er op en er aan ,ook een  knappe karting infrastructuur gevestigd is.  Iets waar we in België enkel nog kunnen van dromen.  Grote favorieten zijn uiteraard  E. Bax – O. Cermak en J. Veldman – G. Janssens die na hun demonstratie van vorige week in Lommel, waar zij in de tweede heat  vanuit verloren positie zomaar terug naar de top van de wedstrijd fietsten ,meer dan ooit als titelkandidaten naar voor mogen geschoven worden.  In dit korte seizoen (er volgen nog slechts drie races) mag er echter weinig of niks verkeerdlopen,want dan staan anderen klaar om de fakkel over te nemen. En dat zijn in eerste instantie de lokale helden in Jange, Kert Varik en Lari Kunnas. Ook  G. van Werven – B. van den Bogaart willen dit jaar in Lange graag  cash terug betaald worden voor de pech die ze er vorig jaar kenden.  Van Belgische zijde kijken we,naast Glenn Janssens,  vooral ook uit naar M. Vanluchene – R. Bax,die vorige week in Lommel de kers op de taart plaatsten door voor eigen volk de GP te winnen.

Niet enkel Lommel was een hoogdag voor de zijspancross afgelopen weekend. Ookbij MCLB in Eeklo hadden ze qua belangstelling niet te klagen. Zeventien zijspannen verschenen er aan de start op het mooi aangelegde weideparcours. Delmotte-Valcke wonnen er de beide manches en zetten meteen een flinke stap voorwaaarts richting  MCLB kampioenentitel. In De B-klasse blijft de strijd voorlopig spanend en nog helemaal open. De Schuyter-Wittebolle wisten de eersteheat tweede te worden,na A-toppers Delmotte & Valcke. Rechtstreekse concurrenten D. Valcke – T. Verbrugghe werden na een flinke achtervolging derde. De broers Moenaertfinishten op vijf en blijven op die manier nog steeds devinger aan de pols houden. In de herneming draaiden D. Valcke – T. Verbrugghe en B. De Schuyter – F. Wittebolle de rollen om en zo blijven beiden in detussenstand gescheiden door slechts negen luttele punten.

Een levend uithangbord voor de zijspancross,zo mag je Jason Vandaele uit het Westvlaamse Pittem zeker omschrijven.  Vandaele, regerend Belgisch kampioen zijspancross, is sedert een jaar aan een voorzichtige comeback bezig op het allerhoogste niveau en wil graag volgend seizoen nog es alles op alles zetten in het wereldkampioenschap.  En passant is Vandaele niet te beroerd om geregeld aan de start te verschijnen op een VLM of een MCLB-wedstrijd,en neemt zelfs deel aan alle VLM-wedstrijden tellend om het Belgisch kampioenschap zijspancross. Met andere woorden, overal waar Jason Vandaele kàn publiciteit maken voor de Belgische zijspancross,dan doet hij dat ook. Respect met de hoofdletter R dus voor onze nationale kampioen, en zeker ook voor zijn stuntmaatje Birgen Beernaert.  Beernaert, zelf een begenadigd co-piloot in een niet eens zo ver verleden,is al een paar jaar ‘out of competition’, maar was er als de kippen bij om te assisteren bij het waanzinnige idee van Jason Vandaele om te proberen een backflip te maken met een zijspan.  Twee jaar ondertussen – waarin ook enkele andere  kandidaat co-piloten de revue passeerden – zijn Vandaele en Beernaert aan het testen , en in die tijd hebben ze reeds ruim honderd geslaagde jumps achter de rug.  Vandaele en Beernaert schoven, op hun trainingssite,  zelfs al eens het landingsluchtkussen aan de kant om na hun backflip te landen op de harde ondergrond. Een onmogelijk geachte missie die ze tot een goed einde brachten , maar die voorlopig nog onvoldoende in de vingers zit om aan het grote publiek te demonstreren.

Enfin, wat we zaterdagavond en zondag te zien kregen van Vandaele en Beernaert grensde in elk geval aan het ongelooflijke.