31 dec, de laatste dag van 2017, blikken we nog even terug op de laatste Grand Prix van 2017. Uiteraard, met een Belgische blik, zoals de afgelopen 14 daagse countdown, hier  bij www.sidecarcross.be  . De WK-finale 2017 werd verreden in het Nederlandse Markelo.  Etienne Bax-Nicolas Musset waren op voorhand quasi zeker van de wereldtitel, maar desondanks werd het alsnog  een verrassende wedstrijd.  Bax-Musset verschenen aan de start met 38 punten voorsprong.  In theorie moest Bax uit vallen, en Giraud quasi winnen omdat de Fransman alsnog wereldkampioen had kunnen worden.  Het eerste geschiedde, het tweede niet.   Onder de 34 teams, bevonden zich acht Belgen, waarvan er zich zeven door de zaterdagse kwalificaties wisten te werken. 

30 december , de voorlaatste  dag van het jaar 2017.  In 2017 werd de voorlaatste WK-wedstrijd verreden in het gezellige Duitse Rudersberg. Tegen alle tradities in, want in Rudersberg hadden ze zo onderhand bijna  het patent verworven op het organiseren van  de WK finale  zijspancross.

Rudersberg  slaagt er elk jaar weer in om de lokale bevolking warm te maken voor de zijspancrosssport, via een reuzegezellig neven – lees feest – programma, wat zowel op vrijdagavond als op zaterdag  heel veel lokale jeugd lokt.  Er hoeft op die momenten dan ook geen inkom betaald te worden om op het terrein te komen.  Velen  onder hen komen dan op zondag, tijdens de eigenlijke GP, hun kater verwerken zodat ook de zondag er reeds vele jaren flink wat volk trekt.

Enkele wijzigingen  aan het vertrouwde circuit, moesten er dit jaar voor zoren, dat er ook bij extreme regenval nog gecrosst worden.  Missie geslaagd, en voor 2018 staat Rudersberg alvast weer geprogrammeerd als WK finale organisator.

In Rudersberg waren dit jaar 37 teams komen opdagen, waaronder zes Belgen.

Etienne Bax, de wereldkampioen zijspancross 2015 en 2017, is véél meer dan zomaar de zoveelste  wereldkampioen  uit de zijspancross geschiedenis.  Bax ontpopte zich de jongste jaren tot een ware ambassadeur voor de driewielersport.  Een ambassadeur  zoals de zijspancross er nog nooit eerder één heeft gehad. 

Het vergt sowieso  al ongelooflijk veel tijd , geld en energie om  wereldkampioen te worden , maar daarnaast stopt de sympathieke Etienne Bax ook nog es ongelooflijk veel tijd, energie en geld in het promoten van de zijspancross sport.  Denken we maar aan het  Yamaha project in 2016, dat Etienne Bax – tegen beter weten in – toch tot een goed einde probeerde te brengen, om de zijspancross goedkoper én toegankelijker te maken. Proficiat Etienne Bax !  Of de film  ‘The hard way to win’ die enkele maanden geleden in de bioscoop te zien was, en momenteel nog op DVD te koop is.  Bravo Etienne Bax !  En nu trekt Etienne Bax, met zijn passagier Kaspars Stupelis richting USA, ter promotie van de zijspancross sport !  Chapeau  Etienne Bax ! 

Amper bekomen van de Baltische Staten 14-daagse, trokken de heren zijspancrossers richting Zwitserse Bergen, waar in Roggenburg een prachtig old school motorcross circuit , onder een stralende zon, de rijders opwachtte.  De Belgen waren met vijf, maar daarvan verloren we er al eentje tijdens de vrije zaterdagse trainingen.  Andreas Clohse besloot onverwachts te kappen met zijn Duitse bijrijder Andres Haller, en hield het weekend voor bekeken.  De vier anderen, zijnde Vanluchene, Dierckens , Sanders en Janssens wisten zich probleemloos rechtstreeks te plaatsen. 

Dezelfde drie Belgische equipes trokken van Stelpe verder richting hoge noorden. Richting Kivioli (Estland) , waar de Grand Prix de jongste jaren is uitgegroeid tot het mooiste evenement van de ganse WK-cyclus.  Een ruim aanbod aan muziek – en motorsport activiteiten brengt telkenjare een breed publiek naar het nochtans afgelegen Kivioli.  

33 teams waren van de partij. Door een hevige storm met veel neerslag, diende Last chance te worden gecanceld, waarna beslist werd om de 16 eersten uit groep A en groep B, als 32 gekwaliiceerden te beschouwen.  Zeer pijnlijk voor de Estse broers  Jarno en Juri  Saan, die in groep A als 12^de waren gefinished, maar na de geluidscontrole 5 plaatsen straf kregen kregen.  Ze verzeilden daarmee naar plek 17 . . . en dat was meteen de doodsteek voor deze lokale WK-debutanten. 

De vroege vogels worden naar jaarlijkse gewoonte door MCC De Kempen op hun wenken bediend in Eersel, vlakbij de Belgisch-Nederlandse grens. Ook in 2018.  Want daar vindt op zondag 4 februari op circuit de Ketelberg, de zogenaamde ‘Seizoensopener’ plaats,  voor zijspannen en quads.  Vooraf inschrijven is vanaf nu reeds mogelijk.  Voor de quads worden 2 klassen voorzien : Jeugd en Senioren.

Bij de zijspannen voorziet men vier categorieën, die elk hun afzonderlijke wedstrijden rijden :  Jeugd, hobby + oldtimer , nationalen en inters.   Indien er voldoende aanmeldingen zijn voor de categorie hobby + oldtimer, dan wordt ook deze categorie opgesplitst. 

Nog vijf dagen, en 2017 is definitief verleden tijd.  Begin augustus trokken de zijspanrijders op jaarlijkse uitstap richting Baltische Staten. Eerst kwam Letland (Stelpe) aan de beurt. De week erna stond Estland (Kivioli) op de rol.  De Belgische inbreng  in het WK was ondertussen héél sterk terug gelopen. Daar waar op de openings Grand Prix in Oldebroek begin april, nog elf Belgische teams aan de start van de kwalificaties  stonden, bleven er nu nog amper . . .  drie over ! Ook Kristof Santermans was er niet meer bij.  De handblessure speelde hem té veel parten om op een verantwoorde manier te kunnen motorsporten.  In Stelpe namen 37 teams deel aan de kwalificaties, die geen noemenswaardige  problemen opleverden voor onze drie Belgen.  

Het was ruim 25 jaar geleden dat de driewielers nog es om de WK punten hadden gestreden in Oostenrijk. De laatste keer dat we er waren, was 1989, in Feldkirch. Toen moest de wedstrijd halverwege worden stopgezet omwille van de regen en de modder.  Anno 2017 is er aan het weer in elk geval weinig veranderd in Oostenrijk, denigrerend ook wel es ‘het regengat van Europa’ genoemd.  In Möggers regende het eind juli, de dagen voor de Grand Prix aldaar dàgen aan een stuk, met hoeveelheden van wel 50 liter per dag.  Het circuit , rennerspark en parkings, het zag er allemaal even troosteloos en verzopen uit, en geen mens gaf er een cent voor dat de wedstrijd zou doorgaan.  Maar zie, de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Pas vrijdagnamiddag hield het op met regenen, in allerijl werd de laatste hand gelegd aan het cricuit – er werd zelfs ’s nachts door gewerkt -  en op zaterdag en zondag scheen de zon volle bak boven Oostenrijk.

Tijdens de vrije trainingen werd de modder van de baan gereden, enkele shovels deden de rest en op zaterdag namiddag gingen onder een stralende zon, en voor de ogen van een flink pak toeschouwers de kwalificaties van start. 

De laatste weken van december. Het zijn dé weken bij uitstek waarin wij overspoeld worden door terugblikken en jaaroverzichten allerhande. Wij van sidecarcross.be doen er in onze 15^de jaargang graag nog een schepje bovenop, en blikken dagelijks – uiteraard met een Belgische bril – terug op het WK van het afgelopen jaar. Op Kerstdag zijn we aanbeland bij dag 7, en kijken we terug naar de Grand Prix van Strassbessenbach (D ). Een mijlpaal in de verslaggeving van de zijspancrosssport ! Sedert begin 2017 verscheen WSC, een Tsjechische filmcrew , in het straatbeeld van het WK zijspancross. De reportages die deze jongens maakten waren van een nooit eerder gezien niveau in de zijspancrosswereld. Ook de nieuw opgestarte website www.fimsidecarcross.com bracht alles wat de mondiale zijspancrosser wenste. De zijspancrosswereld die reeds jaren zat te schreeuwen om meer media aandacht, werd door WSC  op haar wenken bediend ! .  WSC zette overigens forse stappen voorwaarts , en na een aarzelende poging in Lommel, was WSC klaar om vanaf Strassbessenbach de Grand Prix wedstrijden zijspancross live te streamen via het internet.  Strassbessenbach, een mijlpaal binnen het WK zijspancross, dat in 1996 al es zijn GP live zag uitgezonden via Eurosport, was dé plek bij uitstek om 20 jaar later de driewielersport opnieuw live in de huiskamers te brengen. 

Op een vredige kerstmiddag, waarop zijspancrossland in een diepe winterslaap ligt,  lijkt het ons het uitgelezen moment om es terug te blikken op de tentoonstelling ‘Roger Vanlerberghe . . . 60 jaar later’ , die in november in het kleine Westvlaamse dorpje Klerken werd georganiseerd. De  tentoonstelling werd opgedragen aan de lokale Roger Vanlerberghe, 94 jaar jong én in blakende gezondheid. Vanlerberghe is de oudste nog in leven zijnde Belgische motorcrosskampioen.  De laatste der Mohikanen !  Vanlerberghe werd 60 jaar geleden, in 1957 , Belgisch kampioen zijspancross BMB.  Na enkele vice Belgische titels, was het voor Vanlerberghe , in 1957 raak. Daarvoor diende hij wel af te rekenen met de grote namen uit die tijd, zijnde Karel Dom, Pierre Frenay, maar vooral Leon Liekens , die ondertussen allen helaas reeds het tijdige voor het eeuwige hebben ingewisseld. Vanlerberghe werd in 1924, kort na WO I geboren, en de barre naoorlogse tijden dreven hem als kind, samen met zijn ouders naar Canada. Halverwege de jaren ’30 keerde het gezin terug naar het geboortedorp Klerken, en verspeelde tijdens WO II het grootste deel van hun bezittingen aan de bezetter.  Vanlerberghe was - en is -  echter een Westvlaamse koppige doorzetter, en stampte eigenhandig, naast een bloeiende zelfstandige zaak, ook een rijk gevulde motorcross carrière uit de grond.