KAMPIOENSCHAP
KAMPIOENSCHAP
Het was alweer géén makkelijke opgave afgelopen weekend in Talavera de la Reina. Wie had kunnen voorspellen, dat noch Giraud-Mucenieks, noch Bax-Stupelis de start van de eerste reeks niet zouden halen ? En wie had verwacht dat Vanluchene-vd Bogaart hun eerste Grand Prix samen gingen winnen ? Dat Brown-Millard er terug zouden staan ? En dat de Cermak-broers terug de top vijf zouden in duiken ? Ellen Thys is de winnares van de week, met amper 14 punten op 30. Haar geloof in de eerste overwinning van Marvin Vanluchene gaf hierbij de doorslag. Romane Cormerais en Ralf van Kessel scoorden beiden 13 op 30. De rest . . . tja. Luc van de Aa scoort tot nu toe het regelmatigst over de drie verreden Grand Prix en wordt de nieuwe leider, met 48 punten op de negentig die reeds te verdienen waren. Theo Bollansee op twee weet met zijn 46 op 90 nog net de helft te halen. Daarna valt er al een gat van vijf punten op Ricardo Klein Nijenhuis (41) en Luc Maenhaut en Brain Vullers die elk 40 punten tellen. Binnen twee weken : nieuwe GP, nieuwe kansen !
Het was frisjes en bewolkt voor de start van reeks twee. Bax en Stupelis waren er nu wél terug bij. Er werd een nieuw motorblok gemonteerd en met frisse moed herbegonnen. Vanwege het aangepaste tijdschema hadden de rijders tussen de manches slechts anderhalf uur tijd gehad om te recupereren. Willemsen-Bax namen een vliegende start voor Van Werven-Mans, Vanluchene-vd Bogaart, Brown-Millard , Bax-Stupelis en Hermans-Musset die de openingsheat hadden gewonnen. Door een opstopping in de tweede bocht verzeilden o.a. Veldman, Santermans en Keuben meteen in de achterhoede. Dierckens-Rostingt kwamen na één ronde als zevende door, Sanders-Haller als twaalfde.
Geen Giraud-Mucenieks aan de start van reeks één. De Frans-Letse combinatie was in de warm-up zwaar gecrasht , waarbij co-piloot Mucenieks onder de motor was terecht gekomen, en met hevige pijn aan rug en borstkas werd afgevoerd naar het ziekenhuis. En alsof dàt nog niet volstond , verscheen ook . . . wereldkampioen Etienne Bax niet aan de start. Tijdens de sighting lap gaf het motorblok van de machine van Bax & Stupelis de geest. Duwend teruglopen naar het rennerspark, meer zat er voor beiden niet meer in , in heat één. Uiteindelijk waren ze dus nog met vierentwintig toen het starthek een eerste keer viel. Brown-Millard namen de kopstart voor verrassend onze landgenoot Kristof Santermans. Hermans-Musset volgden op drie, voor Van Werven-Mans, Vanluchene-vd Bogaart , Willemsen, Cermak en Veldman. Sanders-Haller en Clohse-van Hal begon rond plek vijftien aan het karwei, terwijl Dierckens-Rostingt nog wat verderop zaten.
Met 26 teams gingen ze om 16 uur van start, onder een stralende zon en een staalblauwe lucht. Niemand hoefde af te vallen. De wedstrijd diende enkel om de startopstelling voor morgen te bepalen. Onder de 26 teams, zes Nederlanders en vijf Belgen, waarvan er bij de start al meteen twee werden uitgeschakeld voor een topnotering. Als het stof was opgetrokken , bleven de Cermak-broers en Sanders-Haller en Vanluchene-vd Bogaart – in elkaar gehaakt – eenzaam achter in de eerste bocht. Ondertussen hadden Giraud-Mucenieks de kopstart gepakt en dan weet je hoe laat het is.
26 teams hebben zich in Spanje aangeboden voor de derde WK-race van het seizoen 2018,waaronder vijf Belgen en zes Nederlanders. De kwalificaties en wedstrijden kunnen gevolgd worden via live-timing, maar het tijdschema ziet er in Spanje eventjes anders uit dan we gewoon zijn. Vandaag wordt er om 16 uur gekwalificeerd : Een wedstrijdje over 20 minuten plus twee ronden, dat de startvolgorde voor morgen moet bepalen. Morgen dan wordt de eerste manche al verreden om 12.15 uur en de tweede manche om 14.30 uur. Via de gele knop ‘Extra’ gaat u rechtstreeks naar live timing pagina van www.sidecarcross.com
Het is van 2015 geleden dat de driewielers nog es richting zonnige – nou ja – zuiden trokken , om er in Spanje (Malpartida de Caceres) een Grand Prix te gaan betwisten. Binnen enkele dagen zijn de jongens er opnieuw aan de slag. Dit keer op het spectaculaire circuit van Talavera de la Reina, zo’n 120 km ten zuidwesten van hoofdstad Madrid, waar de laatste keer gezijspancrosst werd in 2005. Toen wonnen Sergis-Stupelis er, voor Willemsen-Verbrugge en . . . van de Boomen-van de Wiel. Als we de volledige uitslag bekijken van toen (30 rijders en 30 co-piloten) , dan vinden we nog slechts vier namen terug die, net als in 2005, anno 2018 opnieuw van de partij zullen zijn in Talavera : Daniel Willemsen, Stuart Brown, Kaspars Stupelis en onze landgenoot Kristof Santermans.
Het zijn drukke tijden voor de heren zijspancrossers. Voor de pronostiekers ook trouwens. Amper bekomen van de GP van Castelnau de Levis, waar de drie geblesseerde teams Bax – Giraud – Willemsen alvast lieten optekenen dat ze er alweer staan , dienen de hersenen alweer gepijnigd te worden, met het oog op de Grand Prix van Spanje komend weekend.
Maar eerst nog even terug blikken : In Castelnau werd alvast véél beter gescoord dan tijdens de WK-opener in Oss. Ondanks al het blessureleed, werden de namen van E. Bax, V. Giraud en D. Willemsen gretig ingevuld op de meeste lijstjes . Geblesseerd of niet, het maakte weinig uit. Addertjes onder het gras waren echter het niet scoren van de Engelsman S. Brown, en vooral . . . de vierde plaats van Varik-Daiders. Wie had dàt zien aankomen ?! Enfin, Theo Bollansee was de beste en scoorde een nette 25 op 30, voor Liga Ramone, Thom vd Lagemaat, Sam van Tongerloo en Luc Vanderaa die alle vier volgden op vijf (!) punten achterstand.
Giraud-Mucenieks lieten zich niet meer verrassen dit keer, namen kopstart en kozen meteen het hazenpad. Vanluchene-vd Bogaart vzaten van meetaf aan tweede , maar zagen beetje per beetje het gat met latere winnaar Giraud groter worden. Vanluchene-vd Bogaart behielden echter goed het koersoverzicht, zorgden ervoor dat hun tweede plek niet in gevaar kwamen, en verzekerden zich op die manier van de red plate. De derde plek was aanvankelijk in handen van de Brit Wilkinson, die in de eerste ronde al werd terug gewezen door een zeer attente Dierckens-Rostingt. De Franco-Belge equipe kon tien minuten stand houden, maar kreeg toen Bax-Stupelis op hun dak. En daar was geen houden aan. Bas-Stupelis finishten een kleine tien seconden na Vanluchene als derde, wat hen ook de derde podiumplek opleverde in het dag klassement. Giraud blij met de zege, tweede man Vanluchene blij met de red plate, en derde man Bax dolblij met de derde plaats, na zijn schouderblessure van twee weken geleden. Everybody’s happy nowadays. Alhoewel . . .
Voor de eerste keer in zijn carrière had Marvin Vanluchene de pole-position gepakt, en die wist ie met zijn bijrijder van den Bogaart meteen te verzilveren door kopstart te pakken. Giraud-Mucenieks volgden echter meteen als hun schaduw, en Giraud kloppen voor eigen volk, dàt is geen kattepis ! Na drie ronden moesten Vanluchene-vd Bogaart buigen onder de Frans-Letse druk, waarna ‘le TGM’ op een easy victory af stevende. Althans, zo leek het toch. Vanluchene, helder van geest als ie is, wist de kalmte te bewaren, liet Giraud lekker zijn ding doen in eigen huis, en pakte gecontroleerd de tweede plaats én de daarbij horende 22 punten.
Gert van Werven, die kan zo ook zijn dagje hebben, en dan hoeft er hélemaal géén zand in de buurt te zijn om een topprestatie te leveren. Van Werven kan ook op een harde baan uit de voeten, en samen met Jens Mans reed Van Werven lange tijd rond op een derde plaats, achterna gezeten door o.a. Brown-Millard, Dierckens-Rostingt, Varik-Daiders, Willemsen-Bax, Hermans-Musset en Bax-Stupelis, die pas als vijftiende uit de openingsronde waren gekomen.
38 teams maakten deze namiddag in het Zuidfranse Castelnau de Levis onder mekaar uit , wie de 30 gegadigden zouden zijn die morgen aan de start van de GP mogen verschijnen. Vooral WK-leiders Willemsen-Bax, wereldkampioenen Bax-Stupelis en vice-wereldkampioenen Giraud-Mucenieks verschenen na hun blessures van de afgelopen weken, met grote vraagtekens.aan de start.
In groep A lieten de Belgen er in de aanvangsfase geen gras over groeien. In zonnige, stoffige omstandigheden schoten Vanluchene-vd Bogaart als een pijl uit een boog weg, Sanders-Haller volgden als tweede, Dierckens-Rostingt op drie, en Santermans-Beleckas op zes. We kregen er zowaar een krop in de keel van.
Dat dit alles een beetje van het goede teveel was, bleek in het vervolg van de koers. Vanluchene-vd Bogaart wonnen weliswaar zonder pardon. Maar tweede man Davy Sanders kende minder geluk.