Bij MC Kweetetnie zijn ze niet het soort mensen zijn dat zich rap uit zijn lood laat slaan. Nadat vorig weekend de zijspancross-opstapdag letterlijk en figuurlijk in het water viel, heeft men zich herpakt en is er nu een nieuwe datum gevonden voor de opstapdag : Zaterdag 18 oktober. Programma (met naast de zijspancross opstapdag, ook ruimte voor demo’s voor kids en elektrische motoren,  een tweedehands motorcrossmarkt en prijsuitreiking MC Kweetetnie criterium) blijft hetzelfde als aanvankelijk was voorzien.

Zowat half Europa kreeg afgelopen weekend te maken met erbarmelijke weersomstandigheden en de naweeën van orkaan Amy. Nadat op vrijdagavond Koen Hermans en Ben vd Bogaart in Hengelo werden gehuldigd als nieuwe wereldkampioenen, stond zaterdag in  het Duitse Kleinhau de finale van het Duits kampioenschap zijspancross gepland, maar die viel grotendeels in het water. De vrije – en tijdstrainingen hadden zwaar te lijden onder de erbarmelijke weersomstandigheden , en doordat niet iedereen hier kon aan deelnemen werd uiteindelijk beslist om de races van ’s namiddags te laten doorgaan onder de noemer ‘trainingswedstrijden’ zonder toekenning van kampioenschapspunten. Door het slechte weer  kon ook in de namiddag slechts één keer gereden worden, want de herneming diende al na één ronde te worden stopgezet wegens hevige hagelbuien.  De stand bleef aldus zoals ze was voor de wedstrijd, en Tim Prümmer-Jarno Steegmans werden de nieuwe Duitse kampioenen , met een voorsprong van 36 punten op Adrian Peter en Joel Hoffmann.  Voor Rodolphe Lebreton, die in Kleinhau de plaats van de geblesseerde Jarno Steegmans innam aan de zijde van Tim Prümmer, werd het aldus een min of meer verloren verplaatsing.

Na de storm en de zondvloed die afgelopen nacht over Wachtebeke heeft geraasd, het circuit zwaar heeft geteisterd en de feesttent omver geblazen, hebben de mannen van MC Kweetetnie jammer genoeg moeten besluiten om  de voorziene zijspancross opstapdag, van vandaag, zaterdag 4 oktober te annuleren. 

Het  eerste zijspancrossweekend van de maand oktober begint al op vrijdagavond, in het Nederlandse Hengelo. Daar worden Koen Hermans en Ben van den Bogaart gehuldigd om hun prestatie in het WK zijspancross 2025. Om 19 uur start de optocht aan de Spalstraat 37, en die gaat richting Bleekstraat 3, bij café ‘De Jongens’ waar Hermans en van den Bogaart omstreeks halfacht zullen aankomen. Vanaf 20 uur gaan de toespraken door en worden de wereldkampioenen officieel gehuldigd, waarna er nog tijd en ruimte is voor een drankje en een ontmoeting of foto met de wereldkampioenen van 2025.  GPS : Bleekstraat 3, 7255 Hengelo.

Op zaterdag wordt er in eigen land door MC Kweetetnie een zijspancross opstapdag georganiseerd, op en rond het Mendonkcircuit in Wachtebeke. Vanaf acht uur ’s ochtends tot 17 uur vindt een tweedehandsmarkt plaats voor iedereen en alles wat met motorcross te maken heeft. Van acht tot twaalf uur ’s middags mogen de kleintjes rond toeren, op elektrische Sedna-motoren , of op de eigen motor.

Vanaf twaalf uur ’s middags tot 18  uur gaat dan de zijspancross opstapdag door, voor iedereen die kan, wil , mag of durft of gewoon es een paar rondjes wil kennis maken met deze prachtige sport. Daarna vindt de prijsuitreiking plaats van de MC Kweetetnie Cup 2025.

Met vijftien equipes achter het starthek, waaronder verschillende nieuwe namen,  bleef ook deze laatste MCLB-wedstrijd van het seizoen 2025 , in Hamme, goed bezet. Bjorn de Schuyter en Mathis Lareu die afgelopen seizoen de A-toppers verschillende keren het vuur aan de schenen konden leggen, waren heer en meester in Hamme en wonnen beide manches.  Hun naaste concurrent in het zonnige Hamme was verrassend de amper vijftien-jarige B-rijder Mathias Demuynck.  De jonge Demuynck, gekoppeld aan de expertise van Dagwin Sabbe, is – wat had je gedacht – nog een beginneling in het vak, en moet het , zoals het een beginneling past, doen met flink wat minder vermogen en materiaal dan de concurrentie, maar weet dit te compenseren met een ongeziene gedrevenheid en inzet.  Ondanks een valpartij in reeks twee, wist het koppel Demuynck-Sabbe, toch twee keer als tweede te eindigen, op korte afstand van A-winnaars De Schuyter-Lareu. De erplaatsen in de A-klasse waren voor Niki Debruyne, die ook aan het stuur over de nodige talenten lijkt te beschikken. Met Isi Lemahieu als debutant co-piloot in de sport, een mooie beloning voor hun doorzettingsvermogen.   Good old Ivan Lefebre en zijn jonge bijrijder Cis Vanluchene werden derde overall.

De derde quadsreeks bleef spannend tot op het einde. Nadat de Duitser Zienecker een tijdje de meute had aangevoerd, was het finaal Mike van Grinsven die zich vanaf een vierde plaats naar de overwinning werkte. Ook Kevin Saar wist de snelle Duitser nog te verschalken voor plek twee.  De Amerikanen begonnen er aan met Bryce Ford op drie en Chad Wienen op negen, maar een vuist maken en gezamenlijk naar voor rijden, zat er opnieuw niet in voor USA.  Integendeel, onze goed gestarte landgenoot Jan Vlaeymans wist Bryce Ford zelfs nog zijn vierde plaats afhandig te maken. De twee Amerikanen , die toen op vijf en zes lagen, kregen het in de slotfase nog zwaar te verduren, toen Julian Veldman zijn duivels ontbond, vanaf een negende plek doorschoof naar zes, en bij het ingaan van de slotronde zelfs aan het achterwiel hing van vijfde man Bryce Ford die tot op de streep moest blijven pushen om Veldman af te houden.  Chad Wienen liep vijftien seconden later als zevende binnen, en dat volstond nét niet om te zegevieren.  De eindzege was voor Nederland !

Onze tweede Belg Jurgen Nouwen viel uit in de vijfde ronde, maar dankzij de mooie resultaten van de vorige manches werd België knap vierde in de eindstand van de Quadscross of Nations.  Bij de huldiging van de European Quadscross of Nations mocht België zelfs mee op het podium als derde !

Bij de sidecars ging de holeshot naar de Prunier-broers, voor Hendrickx-Kaethoven, Wilkinson-Millard en Hermans-vd Bogaart, een volgorde die niet lang stand hield.

Met Chad Wienen als kopstarter en Joel Hetrick die vanaf rij twee, na één ronde al op plek vier lag, leken de Amerikanen af te stevenen op een machtsgreep in de tweede manche voor de quads, doch dit was buiten de waard gerekend.  Uiteindelijk moesten de stars & stripes het hoofd buigen voor de Duitser Manfred Zienecker, die won voor thuisrijder van Grinsven en de Est Kevin Saar.  USA moest zich tevreden stellen met een vierde plek voor Hetrick en een zesde plek voor Wienen.  Onze landgenoot Jan Vlaeymans vertrok als dertiende, maar knokte zich gaandeweg naar een schitterende vijfde plaats. Dirk Schelfhout, die in de openingsronde in de problemen kwam en als allerlaatste moest herbeginnen, wist nog op te klimmen naar een verdienstelijke zeventiende plaats.

Bij de sidecars kregen we voor het eerst deze middag wereldkampioenen Hermans-van den Bogaart in actie, en dat die de wedstrijd met overmacht wonnen, zal wel niemand verbazen. De race begon met enkele verrassende wendingen, waarbij de Deens-Belgische combinatie Jensen-Vanhamel de kopstart pakte, maar na een kleine halve ronde jammer genoeg kopje over sloeg, waarbij co-piloot Vanhamel zich bezeerde aan de schouder.  Hermans-vd Bogaart en Wijers-van Hal waren alras op de twee eerste posities te melden voor Wilkinson-Millard die aanklampten, en . . . de Italiaanse Lasagna broers die zwalpend en zuchtend al het mogelijke probeerden om zich te handhaven in het voor hen onbekende zware Hollandse zand.  Sanders-de Veene raakten in de verdrukking in de start en gingen pas als elfde op pad. Teamgenoten Delmotte-Valcke begonnen er aan als dertiende

Onder een lekker herfstzonnetje gingen vanmiddag eerst de quads op pad voor hun eerste heat, waarin USA rijder Joel Hetrick op een vlotte zege leek af te stevenen , tot ie in de slotfase ten val kwam, en terugviel naar plek twaalf, waardoor team USA zich moest tevreden stellen met de tweede plaats van Bryce Ford, die zich vanaf de tweede startrij naar voor had gewerkt. De Noor Christopher Tveraen won de manche, voor Ford, en een sterke Julian Veldman. Helaas ging de tweede oranje man, Mike Verboven vroeg in de race kopje over, en reikte daarna niet verder meer dan plek zeventien.  De Belgen deden het prima.  Jurgen Nouwen startte als zesde, en viel in de slotfase wat terug naar plek tien.  Dirk Schelfhout deed net het omgekeerde. Hij startte vanaf rij twee op plek twintig, en knokte zich naar voor naar plek elf.

Om één uur was het de beurt aan de sidecars, met onmiddellijk Leferink-Vincent op kop, die daarna met de vingers in de neus de race wonnen. Sanders-de Veene kwamen als tweede uit de startblokken, maar moesten al gauw het hoofd buigen voor Foden-Weinmann, die even later in de fout gingen, terug vielen naar vier en daarna niet meer in hun ritme geraakten.  Wijers-van Hal, op rij twee gestart, stormden in hun geliefde zand naar voor tot op plek twee, zodat Nederland al meteen de maximale score liet optekenen.

Met nog een ultieme wijziging  bij de Britten - Stuart Brown,wiens co-piloot nog steeds niet geheel hersteld is van de crash in Vesoul ,  werd in extremis vervangen door Dan Foden – gingen  vandaag  de kwalificaties door van de Sidecarcross of Nations. Met  ‘slechts’ tien aanwezige landen, zijn zo’n kwalificatieraces dan wat mager bezet, maar morgen wordt het  alvast beter als er telkens twintig equipes per race de baan op gaan.  

Na een grijze middag kwam de zon vlak voor de start van kwali één in volle glorie door de wolken schijnen, en dat inspireerde blijkbaar jongelingen Hendrickx-Kaethoven die zowaar de kopstart namen. Leferink-Vincent stoomden in de openingsronde nog door naar de leiding en lieten daarna meteen de rest van het deelnemersveld terplaatse.

Onze jonge Belgen hielden lange tijd goed stand op plek twee, tot iets over halfkoers de druk toch té groot werd.  Eerst waren het de Esten Karing-Nitsoo die langszij kwamen en tot veler  verbazing hun tweede plek vast hielden tot op de finish. In de slotfase kwamen ook de Prunier-broers wat beter in hun ritme en pakten nog plek drie, voor de neus van de Duitsers Peter-Hoffmann. 

Van de jongste twintig edities van de Sidecarcross of Nations won Nederland er twaalf. Sedert 2017 is Oranje bovendien ongeslagen in de Sidecarcross of Nations. En komende zondag vindt de SMX of Nations als klap op de vuurpijl plaats in eigen land, in Heerde.  Moet er nog zand zijn ?

Oké, team Nederland moest de afgelopen weken inderdaad de helft van zijn team vervangen. En dan ? Niemand kan komende zondag het trio Hermans-van den Bogaart, Leferink-Vincent en Wijers-van Hal ook maar een strobreed in de weg leggen, zoveel is duidelijk. Enkel door onnoemelijke pech kan het thuisrijdende Nederland de zege door de vingers zien glippen.

Voor de twee andere podiumplaatsen komen vooral de Engelsen en Fransen – die ook de twee afgelopen jaren telkens twee en drie werden – in aanmerking, hoewel hier wél een ‘maar’  kan aan toegevoegd worden.  Wilkinson-Millard kunnen zeker hun streng trekken in het zand, voor Hodges-Henderson en Brown-Grahame wordt het ‘struggling for life’ . Hetzelfde geldt overigens voor Les Bleus : Zand, het is niet meteen het favoriete terrein voor het  Franse trio Prunier, Carcreff en  Auvray.  Er  kunnen dus kapers op de kust zijn voor een podiumplaats , en dan kijken we voorzichtig in de richting van Estland  : O. Karing, M. Normak en K. Vahter zijn niet vies van een potje zandworstelen.